ไห่เยี่ยน บ๊ะจ่างผู้พิทักษ์ [Yaoi]

บทที่ 1 บ๊ะจ่างตกทอด

              ในชีวิตคนเราจะมีสักกี่ครั้งที่เดินบนเส้นทางโรยกลีบกุหลาบ และจะมีสักกี่ครั้งที่ต้องเผชิญกับมรสุมพายุระลอกใหญ่ หยางสวินนับนิ้วดูเป็นรอบที่สี่ แล้วจึงพบว่าอย่างหลังเขามีจนนับไม่ถ้วน

ตั้งแต่จำความได้เขาก็อาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ เรียกได้ว่าเกิดบนกองเงินกองทอง อยากได้อะไรก็มีคนจัดหาให้ ทว่าเขาใช้ชีวิตแบบนี้เพียงหกปีเต็ม วันหนึ่งมรสุมก็พัดเอาทุกสิ่งไป แม่ถูกตราหน้าว่าเป็นนางแพศยาแย่งสามีชาวบ้าน ในขณะที่พ่อทำได้เพียงยืนดูเขากับแม่ถูกผู้หญิงบ้าขับไล่ไสส่ง ต้องระเห็จหอบหิ้วเสื้อผ้าออกจากบ้านด้วยเงินติดตัวไม่กี่ร้อยหยวน

ตอนนั้นเขาโตพอจะเข้าใจเรื่องราวแล้ว ได้ยินว่าภรรยาตัวจริงไร้วี่แววกำเนิดทายาท พ่อจึงต้องหันไปมีบ้านน้อย และคนที่ถูกเลือกก็คือแม่ซึ่งเดิมทีเป็นดารานักแสดงเล็กๆ ไม่ค่อยมีใครรู้จัก เดาว่าแม่เองก็รู้ตัวว่าทำผิด ดังนั้นตอนถูกไล่ออกมา จึงบอกกับเขาว่าอย่าโกรธแค้น นี่เป็นเพราะแม่ทำผิดต่อคนเหล่านั้นก่อน

โชคดีที่พวกเขายังมีบ้านหลังเล็กอันเป็นมรดกจากปู่กับย่าพอให้นอนคุ้มหัว แต่มันก็โทรมจนถูกเพื่อนบ้านเรียกว่าบ้านร้างมาหลายสิบปี และด้วยความช่วยเหลือของลุงกับป้า พวกเขาจึงสามารถเริ่มต้นชีวิตใหม่ แม่ได้งานในบริษัทเล็กๆแห่งหนึ่ง ส่วนเขาเข้าเรียนในโรงเรียนละแวกใกล้บ้าน

สมัยนั้นเขามักถูกเด็กอันธพาลหาเรื่อง อาจเป็นเพราะใบหน้ากระจ่างตาผิดกับเด็กทั่วไป ผิดกับนิสัยแข็งกระด้างไม่ยอมคนของเขาจึงทำมีเรื่องชกต่อยอยู่บ่อยครั้ง นานวันเข้ามารยาทเฉกเช่นผู้ดีที่ได้รับการสั่งสอนตั้งแต่สมัยก่อนก็ได้เลือนหายไปจากตัวเขาชนิดไม่มีวันกู่กลับ

หลังอายุสิบแปดชีวิตเขาก็เผชิญกับอุปสรรคหลายครั้ง คล้ายเดินสะดุดหินก้อนโตติดกันจังๆ อย่างเช่นช่วงสอบเข้ามหาวิทยาลัย เขาเลือกเข้าสาขาวิศวกรรมศาสตร์ของมหาลัยประจำชาติ แต่ปรากฏว่าระบบผิดพลาดตรวจข้ามรายชื่อเขาไป กว่าจะรู้ความจริงก็แก้ไขอะไรไม่ทันแล้ว ถัดมาเขาเลือกเรียนสถาปัตยกรรม ปรากฏว่าปีนั้นมีลูกหลานผู้มีอิทธิพลใช้เงินยัดเข้าเป็นจำนวนมาก เขาจึงถูกถอดชื่อทิ้งไปโดยปริยาย หลังจากนั้นเขาจำได้รางๆ ว่าเลือกไปอีกสองคณะ แต่ไม่ว่าไปที่ใดมักมีแต่ปัญหา สุดท้ายจึงเลือกเรียนสาขาภาพถ่ายปรากฏว่าคราวนี้ราบรื่นยิ่งกว่าอะไรดี