ไห่เยี่ยน บ๊ะจ่างผู้พิทักษ์ [Yaoi]

บทที่ 5 นัดหมาย

            "จัดการเรียบร้อยแล้วรึไง?"

ล้างแชมพูให้บ๊ะจ่างเสร็จ หยางสวินถึงได้ออกมาจากห้องนอน คาดไม่ถึงว่าเสียงประชดชันจะดังขึ้น "เล่อเล่อ" หันไปเผชิญหน้ากับหญิงสาว เป็นเพราะตอนนี้โซฟาในห้องรับแขกถูกขนไปตากแดดบนดาดฟ้า เธอจึงได้แต่ยืนกอดอกบึ้งตึงอยู่กลางบ้าน "ผมนึกว่าคุณกลับไปแล้วเสียอีก" เขาเกาต้นคอพูดเสียงเรียบ แก้มข้างหนึ่งยังมีรอยแดงก่ำประทับอยู่

กลับงั้นเหรอ... "หึ" เธอแค่นเสียง ริมฝีปากสีแดงสดยิ้มหยัน "ฉันไม่รบกวนเวลาพวกคุณเล่นสนุกนานนักหรอก"

ตรงไหน ตรงไหนกันที่ดูเล่นสนุก... หยางสวินเลิกคิ้วงุนงง ทว่าเมื่อเห็นเขาเงียบไปเธอก็ยิ่งโมโห

"คุณไม่มีอะไรจะแก้ตัวเลยหรือไง?"

"ผมขอโทษ ผมไม่ได้ไปงานนิทรรศการภาพถ่ายเพราะติดธุระกะทันหัน"

"ธุระอะไรของคุณ สำคัญถึงขนาดให้คุณทิ้งงานนิทรรศการภาพถ่าย" เฉินเล่อเล่อเลิกคิ้ว เธอไม่เชื่อคำพูดนี้หรอก จิ้งจอกหนุ่มคนนั้นเป็นพยานชั้นดี

"เรื่องนี้..." หยางสวินอึกอัก วันนั้นทนายหูพาเขาไปยังคฤหาสน์ตระกูลหยางเพื่อแจงถึงเรื่องมรดกที่หยางเทียนฉี พ่อผู้ให้กำเนิดมอบให้ แต่เรื่องเหล่านี้เขาไม่คิดบอกใคร ยิ่งไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าเขามีสายเลือดของคนตระกูลหยางซึ่งถูกขนานนามว่าเป็นหนึ่งในสี่มังกรเศรษฐกิจของประเทศที่ประกอบไปด้วยตระกูล หยาง เยี่ย ฟาง สือ

เห็นได้ชัดว่าโกหก... "คุณตอบฉันไม่ได้ หรือความจริงแล้วคุณไม่กล้าบอก เด็กหนุ่มคนนั้นเป็นนายแบบสังกัดไหนล่ะ คิดไต่เต้าด้วยวิธีแบบนั้นไร้ศักดิ์ศรีสิ้นดี"

"ไต่เต้า?" ฟังแล้วหยางสวินตาโต "เล่อเล่อ คุณเข้าใจผิดแล้ว เขาไม่ใช่นายแบบจากที่ไหนทั้งนั้น"

"เข้าใจผิด? หรือคุณจะบอกเขาเป็นญาติผู้น้อง" สภาพเปลือยออกมายั่วยวนถึงขนาดนั้น ถ้าไม่คิดใช้หยางสวินเป็นสะพาน แล้วยังจะมีเหตุผลใด