ไห่เยี่ยน บ๊ะจ่างผู้พิทักษ์ [Yaoi]

บทที่ 8 อดีตที่ไม่หวนกลับ

              แสงแดดลอดผ่านหน้าต่างของตึกสูง กระทบแผ่นหลังกว้างซึ่งนั่งพิงหลังบนเก้าอี้ประธานหรูหราสีดำ ในห้องทำงานกินบริเวณกว่าครึ่งหนึ่งของชั้น ชายหนุ่มเจ้าของบุคลิกน่าเกรงขามนั่งไขว่ห้างประสานนิ้วมือทั้งสิบ ด้วยสีหน้าพินิจพิจารณาบางสิ่ง พลอยให้บรรยากาศในห้องเกิดกลิ่นอายเงียบเย็น กระทั่งผ่านไปราวสิบนาทีริมฝีปากจึงได้ขยับเอ่ยคำพูดออกมา

"ในสถานการณ์แบบนั้นยังเอาตัวรอดได้ ถือว่าตระกูลหยางเลือกผู้พิทักษ์ได้ไม่เลว"

รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏบนใบหน้าคมคาย ชายชุดดำซึ่งเป็นมือขวาตัดสินออกความเห็น "คุณชายต้องการให้พวกเราจัดการกับเขาต่อรึเปล่า? รับรองว่าครั้งหน้าพวกเราต้องเอาตัวเขามาได้แน่"

นิ้วเรียวเคาะกับโต๊ะเกิดเป็นท่วงทำนองดังเป็นจังหวะ "ยังไม่ต้อง ฉันจะเปลี่ยนแผน ลองทดสอบเขาดูหน่อยว่าจะยอดเยี่ยมสักแค่ไหน" ว่าถึงตรงนี้ก็หมุนเก้าอี้หันหลังแล้วอิ่มเอมไปกับแสงแดงเจิดจ้าตรงหน้า ก่อนจะพูดอีกประโยค "เอาเป็นว่างานครบรอบปีนี้ ให้เชิญพวกเขามาร่วมด้วย"

"ครับ"

กึก กัก

ระหว่างพูดคุยคาดไม่ถึงว่าจะมีเสียงกุกกักยังบริเวณหนึ่ง คนเป็นลูกน้องหันขวับไปยังต้นเสียง รู้สึกวาบริเวณใกล้ทางเข้าออกปรากฎเป็นเงาคนวูบผ่าน

"ใครน่ะ" ชายชุดดำตะโกนพลางรีบเดินเข้าไปหา แต่แล้วกลับถูกหยุดเอาไว้เสียก่อน

"ปล่อยเขาไป"

"แต่ว่า"

"ฉันเองก็อยากรู้ เยี่ยฉีหลางคนนี้จะน่าดึงดูดได้มากแค่ไหน"

หวงเซ่าเฟิงหันเก้าอี้กลับมาเหยียดยิ้ม ให้ผู้ติดตามรู้สึกเย็นวาบไปตามกระดูกสันหลัง สัญชาตญาณลึกๆ บอกว่าคนคนนี้ไม่ควรตั้งตัวเป็นศัตรูด้วยอย่างยิ่ง ดีไม่ดีโชคร้ายโดนหมายหัวขึ้นมา คงมีแต่ต้องรอรับชะตากรรมอันเศร้าได้เพียงอย่างเดียว