ไห่เยี่ยน บ๊ะจ่างผู้พิทักษ์ [Yaoi]

บทที่ 4 บ๊ะจ่างร่วมบ้าน

              ในเมื่อตัดสินใจพาไห่เยี่ยนกลับมาด้วย หยางสวินจำต้องเปลี่ยนแผนจากที่คิดจะหนีไปอาศัยอยู่ในบ้านพักนอกเมืองกลับมายังอพารท์เมนท์ที่พักประจำ เพราะอย่างน้อยหากคืนนี้เขาถูกบ๊ะจ่างจู่โจมเข้า คงจะมีเพื่อนบ้านสักคนสองคนผิดสังเกตโทรไปแจ้งตำรวจบ้าง... ล่ะมั้ง?

จอดรถบริเวณด้านนอกตัวตึกเสร็จสรรพ ร่างเพรียวก็ซบหน้ากับกระจกรถไม่กระดุกกระดิกแล้ว เป็นไปได้ว่าคงเพลียจนผล็อยหลับไป มิน่าระหว่างทางถึงได้เงียบผิดปกติ ชายหนุ่มแอบสังเกตมองเครื่องหน้าได้สัดส่วน ไม่นานนักศีรษะน้อยก็ค่อยๆ เอนเอียงมาหา เผยให้เห็นใบหน้าธรรมดาแต่มีเสน่ห์เต็มสองตา และก่อนที่คอเล็กจะพับตกลงมา มือของเขาก็พุ่งออกไปช้อนรับเอาแก้มนุ่มด้วยฝ่ามือ

ด้วยปฏิกิริยาว่องไวกว่าความคิดทำให้ได้รับไออุ่นอย่างคาดไม่ถึง จู่ๆ หัวใจของหยางสวินเต้นตึกตักยังไงบอกไม่ถูก ต่อเมื่อเหลือบไปเห็นน้ำลายใสๆ กำลังไหลออกจากมุมปาก ฉับพลันนั้นดวงตาสีดำเบิกกว้าง สีหน้าซึ่งเกือบจะหลงใหลต้องกลับกลายเป็น "อี๊ยยย" เขาร้องพลางชักมือหนี ส่งผลให้ลำคอเล็กพับตกโดยแรง

ด้านไห่เยี่ยนสะดุ้งตัวเล็กน้อยแต่ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น หนำซ้ำยังละเมอ "อื้อ นายท่าน ข้าน้อยจะปกป้องท่านเอง"

ฟังแล้วหยางสวินถลึงตาใส่... สภาพแบบนี้ยังกล้าบอกจะปกป้องเขา หลับลึกเสียขนาดนี้ต่อให้ถูกพาไปขายก็ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวเลยมั้ง เขากรอกตาไปมาแล้วจึงเอ่ยปลุกเสียงแข็ง "เฮ้ ตื่น ตื่นได้แล้ว"

"........."

ไม่ว่าจะเรียกยังไงเด็กหนุ่มก็ยังคงไม่ขยับ ทำเอาเขาต้องสูดลมหายใจลึกแล้วตวาด "ตื่นโว้ยย"

"........."

ดี ไม่ตื่นใช่ไหม ริมฝีปากเขายกแสยะยิ้มโหด เกร็งปลายนิ้วกลางกับนิ้วโป้งให้งอโค้งแล้วยื่นเข้าไปใกล้หน้าผากขาวๆ ฮึ ฮึ อย่าได้ดูถูกเซียนดีดลูกแก้วอย่างเขาเชียว... เป๊าะ