BEYOND HIS CANVAS

CHAPTER 23

JAKE POV

Did he say it right?. Hindi ko lang guni guni yun diba?. Almost 5 years na hindi ko narinig magsalita ng ganyan kahaba si Peter.

"Wooh relax bro nag jojoke lang naman kami hehe" nakangiting sabi ng isa sa kambal. Pinambatukan niya muna sila bago hilahin si Ayza palayo at tahimik na umupo ito sa sofa bed na kaharap ng kambal. Yung si Ayza naman ayun tumabi na dito. I smiled I think unti-unti nang bumabalik sa dati ang anak ko. I always dreaming this, yung tipong gustong-gusto ko ng makawala siya sa bangungut na yun at maibalik ang dating siya. I want to see those smiles again. Last na nakita kong ngumiti siya was 5 years ago.

FLASHBACK!!!

"DAD!! Are you two Going somewhere again?"

I nod at Peter. Kahit ayaw naming iwan sila dito wala pa din akong magawa kailangan kong makipagmeet sa investor namin. Kapag pinalampas ko toh our company would be lost. Hindi sapat ang 10 years na paghihirap para maayos ko ulit ito. Even if I lost all of my time to my Family I always cared for them. Minsan hindi ko maiwasang umiyak dahil ni hindi ko alam kong paano ako makakabawi sa kanila. Lalong lalo na ngayon alam kong mas nahihirapan si Peter dahil pati si Amerah kailangan ng tumulong. Sa tuwing umaalis kami na hindi namin masama ang dalawa naiiyak ako. Bakla man pakinggan pero naiiyak talaga ako. Hindi ko maiwasang mag-alala kay Peter at kay Patricia. Nagpapasalamat nga ako dahil nandyan si Patricia para ipaunawa lahat kay Peter. She became his older sister and a parent when we are not around. Kahit inampon lang namin ito natuto na kaming pahalagahan ito. Masakit man pakinggan pero alam kong mas mahal ni Peter ang ate niya kaysa sa saamin.

" I have painting exhibition 2days from now!! Cant you come again?" Malungkot na tanong nito. What would I say?.

"Look beh mom and dad need to go to singgapore because they have very important transaction and if they dont grab this opportunities we can lost our company! And thousands of our workers would be lost there jobs!! Would you like it to happened ??"
Mahabang pagpapaliwanag ni Patricia dito.

"Ano pa nga ba ang magagawa ko" nakayukong sabi nito.

I dont want to see him like that.

"Dont you worry son after this our company would be stable again and guest what?" Nakangiting tanong ni Amerah dito.

"Mom and Dad would have finally time on us"

Nakita kong nagliwanag ang mukha ng anak ko. I smiled at him.

"Really?"

"Yes son!!at syempre hahabol kami sa exibhit mo!"

Ngumiti ito ng malapad yung tipong ang sayasaya nito.

"Waaaah!! I'll promise I will win those exhibit"

He hyperly said.

"How will you win? Kung palagi mo akong tinatakbuhan at pinagtataguan hah?" Nakasimangot na tanong ni Patricia. Tumawa naman ng malakas si Peter.

"Look ate kung makapag train ka kasi saakin parang hindi mo na gustong pagpahingahin ako!! Napakasuplada mo pa!! Ayan nakataas na naman yang kilay mo at masyado kang seryoso to the point na ansarap mong asarin ahahaha ," sabi ni Peter sabay takbo.

Napangiti nalang ako ng maghabulan na yung dalawa.

End of FlASHBACK!!

Hindi ko aakalaing last na tawa niya na pala yun. Hindi ko aakalaing sa isang iglap magbabago ang lahat. I saw him suffer in pain because he cant accept that her sister lost. After those accident everything change on him, 1 month siyang nagkulong sa kwarto,ni hindi siya makausap o nagsasalita man lang. Nagtagumpay man kaming palaguin ulit yung company pero hindi ko aakalaing pagbalik namin magiging ganito ang lahat. Kahit sabihin na nating nasaktan din kami pero alam namin na mas grabi ang epekto nito sa kanya. Kahit hindi siya umiiyak pero makikita mo sa mukha nito ang pinaghalong sakit, lungkot, at galit sa sarili hanggang sa napalitan ito ng isang napakakapal na maskara. Yung tipong parang ginuhit na nito sa mukha ang blankong expression. . Yung galit sa tuwing makakakita siya ng Canvas. Yung pagwawala niya sa tuwing naaalala niya lahat ng masamang nangyari. Nagagalit ako sa sarili ko dahil wala akong magawa. Mas pinili nitong sisihin ang sarili kaysa kami ang sisihin niya sa nangyari. Kung hindi lang sana kami muna umalis. Kung nag-isip nalang sana ako ng ibang paraan hindi yun mangyayari sa anak ko. Hindi mawawala si Patricia at hindi makukulong si Peter sa likod ng Canvas na yun na parang inihaharang niya sa kanyang sarili.Sana hanggang ngayon gumuguhit pa din siya. Sana ngayon professional painter artist na siya. Sana napatunayan kong mabuti akong ama.Pero hindi ei hindi na maibabalik yung dati. Pero alam ko ngayon unti-unti ng natutuhan nitong tanggapin ang lahat at dahil yun kay Ayza.