Dokunmak Yok

Bölüm 8

Multiemedia: Kuzey ve sert bakışları medyada:)

Charli Puth – See You Again 

 (Charlie Puth aşığıyım kimseyle paylaşamam xd)

****

Bir insan gerçekleri görmeye başladığında yalanlara ihtiyaç duyar.Çünkü gerçekler o kadar canınızı acıtır ki,tek bir yalan sizi bu acıdan kurtarabilirmiş gibi gelir.Şuan da kalbim Kuzey'in dudaklarının arasından çıkacak tek bir yalana muhtaçtı.

"Ne halt çeviriyorsun sen burada?"Sertçe elimdekileri alıp,koliye geri koydu.Delirmişçesine yerde ki resimleri hızla topluyordu,sanki her birini görmek istemiyormuş gibi davranıyordu.Ayağa kalktığında gözleri benimle buluştu.Merhametten yoksun bakışları insanın içini titretiyordu.

"Bana artık gerçekleri anlat!"dedim.Kuzey sertçe ellerini saçlarının arasından geçirdi.İlk defa yüzünde yüzleşmekten korktuğu bir şeyler varmış gibi gözüküyordu.Çaresizce arkama sakladığım fotoğrafı ona gösterdim. "Kız kardeşin mi var?"Sesim kısılmıştı.Kuzey fotoğrafı hızla elimden çekti.

Sertçe kolumu tutup beni duvara doğru sürükledi.Duvara yaslamasıyla kafamda ki yara yine ve yeniden zonkladı.Canımı yakmaktan başka bir işe yaramıyordu.Gözleri sertçe yüzüme odaklandı. "Gerçekleri duymayı çok mu istiyorsun?!" Sesi odada yankılanmıştı,bağırarak konuşuyordu.

"Evet gerçekleri bilmek istiyordum!"dedim onun sesini bastırmaya çalışarak.Sanki iki düşman gibiydik.Birimiz zarar vermekten korkar,birimizse zarar verdikçe yaşayabilen biri gibiydi. "Bunu sen istedin,her haltı öğreneceksin.Ama benim yöntemimle,ben nasıl acı çektiysem o nasıl acı çektiyse sende öyle çekeceksin."

Sertçe yutkundum.Kız kardeşinin adını söylemek yerine 'o' diyordu.Sanki onun adını söylerse canını yakacakmış gibi bir hali vardı. "Eylül'ün canı yandı diye benim canımı yakmaya hakkın yok!" Artık tüm öfke vücuduma yayılıyordu.Onun söylemeye cesaret edemediği her şey bir fırtına gibi dudaklarımdan ona doğru esiyordu.

Başkalarının yaptığı hataları ben çekmek zorunda değildim.Kuzey eliyle yüzümü sıkıca tuttu. "Sakın ama sakın bir daha kardeşimin adını ağzına alma!" Kuzey öyle bir bağırmıştı ki,Ufuk koşarak odaya geldi.

Ufuk'un gelmesiyle Kuzey bedenimi bırakıp odadan hızla çıktı.Çaresizce yere oturdum.Tüm stresim artık bedenimden dışarı çıkmak için can atıyordu.Ufuk ne yapacağını bilemez halde yanıma oturdu.Başını duvara yaslayıp bana baktı.

"Sana yaşattıkları adına ben özür dilerim." Göz yaşlarım yine benden bağımsız şekilde akmaya başladı.Kendimi yapayalnız hissediyordu.Geri dönmek istemiyordum,ama burada kalıp Kuzey'in işkencelerine katlanmakta istemiyordum.Çaresizce başımı duvara yasladım. "Bana neden bunları yaptığını bilmek istiyorum ama duyduklarımın gerçek olmasını da istemiyorum."

Ufuk yavaşça bana döndü. "Safir sen iyi birisin en azından Kuzey'in aksine öyle düşünüyorum."Göz yaşlarımı silip,Ufuk'a döndüm. "Kuzey neden kötü biri olduğumu düşünüyor?" Sesim artık titremeye başlamıştı.Ufuk sertçe ellerini gözlerine bastırdı. "Bak Safir sana anlatamam,o demeden be-" Hızla Ufuk'un sözünü kesip ellerini tuttum. "Yalvarırım anlat,yoksa ben kendimi karanlığa doğru sürüklemeye devam edeceğim."

Ufuk çaresizce ellerime baktı.Ellerimi sıktı, "Anlattıklarım seni daha da kötü yapacak." Derin bir nefes aldım. "Gerçekleri bilmedikçe bu belirsizlik canımı acıtıyor Ufuk.Kuzey'in her gün sebep olmadığım şeyler yüzünden beni öldürme isteği canımı yakıyor."