My Professor

Chapter 26

Grant's POV

Hindi nakayanan ni Mrs. Mclaughlin ang sarili niya ng makita niya ang picture ng anak niya kaya hinimatay sya, pati si Mr. Mclaughlin ay muntik ng atakihin dahil hindi niya maisip na ang unica hija nila ay nasa ganung sitwasyon.

"Sino ang gumawa niyan sa anak ko."

Galit na sabi ni Mr. Mclaughlin.

"Malalaman na lang po natin yan pag napuntahan na natin ang lugar kung nasaan sya ngayon."

"Mag babayad talaga sakin ang gumawa niyan sa anak ko."

Tumango ako sa kanya dahil ganun din ang gagawin ko pag nalaman ko kung sino ang gumawa kay Devon ng ganung kahayupan. Tinawagan na namin lahat ng mga kapulisan at S.W.A.T para mas mapadali ang pag huli sa mga taong dumakip kay Devon, wala pa ding malay si Mrs. Mclaughlin hanggang ngayon kaya pati asawa niya nag aalala din na din.

"Nandito na sila"

Pag babalita ni Kaiser at tumango ako sa kanya, nag paalam na kami sa kanila para puntahan ang lugar kung nasaan si Devon ngayon, sinuotan kami ng life vest ni Kaiser at binigyan ng baril incase na magka putukan may magagamit kami. Maraming pulis ang pumunta doon at nag uusap usap sa radio kung anong gagawin namin para hindi makahalata ang mga tao na nandoon na pupunta kami.

================

Devon's POV

"Devon wag kang susuko please, nasabi ko na sa kapatid ko ang about sayo at tiyak na darating na sila Grant at ang mga pulis."

Sabi ni Kyson habang yakap yakap ang katawan ko, kakatapos lang akong gahasain ni Tyler at katatapos lang din ako bugbugin ni Clio dahil nireject daw sya ni Grant. Hinang hina na ang katawan ko at ilang oras na lang ay bibigay na ako, sumasakit na din ang ulo ko dahin sa pag hampas ni Clio ng ulo ko sa pader.

"Devon tibayan mo ang loob mo please lang, wag mo munang iwan si Grant at ang pamilya mo. Sorry kung medyo natagalan ako sa pag sabi sa kapatid ko dahil hindi ako nakakuha ng tiyempo na makausap sya dahil minamanmanan ako ng mga tauhan ni Clio, Devon please."

Ramdam ko ang lungkot sa boses ni Kyson pero kahit anong pilit kong gawin hindi na kaya ng katawan ko dahil lamog na ito sa bugbog.

"If ever na hindi ko na kaya sabihin mo sa family ko na mahal na mahal ko sila at lalo na kay Grant, sabihin mo sa kanya na sya ang pinaka mamahal kong lalaki sa buong mundo kahit nasa langit na ako mamahalin ko pa din sya, ipangako mo yan sakin Kyson hah?"

"No!! Hindi ka pa mamatay Devon."

Naramdaman kong may tumulo sa mukha ko at nakita kong umiiyak na si Kyson.

"Wag kang umiyak Kyson, ayaw kong makita kang umiiyak."

Sabi ko sa kanya at dahan dahan kong pinahid ang luha niya.

"Hangga't kaya ko kakayanin ko basta wag ka lang umiyak."

Pero hindi pa din sya humihinto sa pag iyak at niyakap niya ako ng mahigpit.

"Wag mong sabihin yan Devon please lang, wag kang mawalan ng pag asa, nararamdaman ko na nandito na ang mga pulis, please lumaban ka Devon."

Tumango lang ako kahit ang totoo hindi ko na kaya talaga. Nagulat na lang kaming dalawa ng may narinig kaming putukan sa labas.

"I told you, nandito na sila."

At pina upo ako ni Kyson.

"Halika na."

At inalalayan niya akong tumayo at bubuksan pa lang namin ang pinto ng bumukas iyon at si Tyler nag bukas ng pinto. Bigla niya akong hinila pero hinila ako ni Kyson.