HARRY POTTER 1 FELSEFE TAŞI

14) İKİ YÜZLÜ ADAM

   Quirrel'dı.

   Şaşkınlıkla, "Sen ha!" dedi Harry.

   Quirrell gülümsedi. Yüzü hiç de seğirmiyordu.

"Evet, ben," dedi sakin bir sesle. "Seninle burada karşılaşıp karşılaşmayacağımı düşünüyordum, Potter."

"Ama ben sanmıştım ki - Snape -"

"Severus mu?" Quirrell güldü, öyle sarsak sarsak bulmuyordu şimdi, soğuk ve kesindi. "Evet, Severus öyle birine benziyor değil mi? Belli bir yarasa gibi ortalarda dolaşması öyle yararlı oldu ki. Onun yanında, ke - ke - kekeleyip duran za - zavallı P -Profesör Quirrell'dan kim kuşkulanabilirdi?"

    Harry inanamıyordu. Doğru olamazdı bu, olamazdı.

"Ama Snape beni öldürmek istedi!"

"Hayır, hayır, hayır. Seni öldürmek isteyen bendim. Arkadaşın Miss Granger, Quidditch maçında Snape'i ateşe vermek için koşarken bana çarptı. Seninle göz ilişkimi yitirdim. Birkaç saniye daha sürseydi, o süpürgeden atacaktım seni. Bunu daha önce de başarabilirdim, ama Snape seni kurtarmak için karşı - büyü yapıyordu.

" Snape beni kurtarmaya mı çalışıyordu? "

   Quirrell, soğuk bir sesle, "Tabii," dedi. "Bir sonraki maçta neden hakemlik etmek istedi, bilmiyor musun? Yine büyü yapmama engel olacaktı. Boşuna... hiç zahmet etmeseydi... Dumbledore oradayken zaten bir şey yapamazdım. Bütün öteki öğretmenler, onun Gryffindor'un kazanmasını engellemek istediğini düşündüler, kendini bilerek sevimsizleştirdi... Dedim ya, boşuna... seni bu gece öldüreceğim."

    Parmaklarını şaklattı. Birdenbire ipler sarktı havadan. Harry'yi sımsıkı bağladılar.

"Her şeye burnunu sokuyorsun, Potter, yaşaman doğru değil. Cadılar Bayramında okulda dört döndün; Taş'ı neyin koruduğunu anlamak için gelmiştim, sen de beni gördün."

"İfriti içeriye sen mi aldın?"

"Tabii. İfritlerle başa çıkmakta ustayım - arkadaki ifritin halini görmedim mi? Herkes deli gibi ifriti ararken, benden kuşkulanan Snape dosdoğru üçüncü kata gitti, beni bulmak için - ifritim seni öldüremedi o gece, üç başlı köpek de Snape'in bacağını doğru dürüst ısırıp koparamadı.

" Şimdi sessizce bekle bakalım, Potter. Şu ilginç aynayı incelenen gerek."

    İşte o zaman Quirrell'ın arkasında duran şeyi fark etti Harry. Kelid Aynası'ydı. Onu daha önce babasından ve Sirius'dan çok duymuştu. Bu okulda ki gizli sırlardan biri olduğunu biliyordu. Bu okulun başka ne gibi sırlar sakladığını çok merak etmeye başladı. Bu şu an düşünmesi gereken en son şey olsa da merak etmişti işte.

    Quirrell, çerçevesine dokunarak, "Taş'ı bulmanın anahtarıdır bu ayna," diye mırıldandı. "Dumbledore gelip de seni kurtarır mı sanıyorsun?... Londra'da... O dönünce ben çok uzaklarda olacağım..."

    Harry'nin bütün çabası Quirrell'ı konuşturmak, onun düşüncelerini Ayna'da yoğunlaştırmasını engellemekti.

"Snape'le seni Orman'da gördüm -" dedi.

"Evet," diye mırıldandı Quirrell, bakmak için Ayna'nın arkasına geçti. "Neler çevirdiğimi iyice anlamak istiyordu. Benden hep kuşkulanmıştı zaten. Aklınca beni korkutacaktı - sanki korkutabilirmiş gibi... Benim yanımda Lord Voldemort var..."

   Quirrell, arkasından çıkıp gözlerini Ayna'ya dikti.

"Taş'ı görüyorum... onu efendime sunacağım... ama nerede?"