I Don't do Love

Λίγο πριν το τέλος {17}

Πλευρά συγγραφέα

Οι μέρες πέρασαν και την επόμενη μέρα θα άρχιζε το σχολείο. Κανείς δεν το ήθελε αλλά περισσότερο η Αλεξία με όλα αυτά που είχαν γίνει. Το σχολείο θα άρχιζε την επόμενη μέρα και κάποια πράγματα θα άλλαζαν τελείως. Στο μεταξύ ο Σάββας είχε αρχίσει να βάζει σε εφαρμογή το σχέδιό του για να καταστρέψει την Σκιά και με αυτόν τον τρόπο να καταστρέψει και την Αλεξία

Πλευρά Αλεξίας

"Όχι, όλα καλά είναι" είπα στον Πέτρο

"Είσαι σίγουρη ότι δεν μου κρύβεις κάτι?" ακουσα την φωνή του από το ακουστηκό

"Ναι σου λέω"

"Αλεξία, επειδή σε ξέρω λέγε τι έχεις"

"Να μωρέ, είναι που αύριο αρχίζουν τα σχολεία και δεν θα ξέρω κανέναν"

"Μια χαρά θα είσαι χαζό. Μην φοβάσαι"

"Για να το λες εσύ"

"Μόνο αυτό ήθελες να μου πεις?"

"Ναι μόνο αυτό"

"Καλά, πρέπει να κλείσω. Τα λέμε"

"Τα λέμε" του είπα και άφησα το τηλέφωνο στην βάση του

Για να δούμε τι θα γίνει αύριο

Την επόμενη μέρα 7.00 το πρωί

"Μαμά! Πρέπει να φύγω!" Άρχισα να φωνάζω

"Τώρα έρχομαι!" Μου είπε

Και ναι, είναι η πρώτη μου μέρα στο καινούριο μου σχολείο και θα αργήσω!

Μετά από λίγο η μαμά κατέβηκε και με πήγε με το αυτοκίνητο στο σχολείο. Δεν ήταν τίποτα το σπουδαίο, αλλά και πάλι ήταν αρκετά καλό

"Θα έρθω να σε πάρω στις 2.00" μου είπε

"Εντάξει"

"Καλή χρονιά!"

"Ευχαριστώ μαμά" είπα πριν κλείσω την πόρτα του αυτοκινήτου και την χάσω από τα μάτια μου

Με μια βαθιά ανάσα μπήκα στην αυλή και κοίταξα το κτήριο μπροστά μου και μετά τα παιδιά. Όλα είχαν τις παρέες τους και τα ζήλεψα. Αυτόματα έπιασα το κρεμαστό στο λαιμό μου

"Ελπίζω σήμερα να είσαι εδώ" ψυθίρισα

Κάποια στιγμή ένιωσα ένα χέρι στον ώμο μου

"Δεν δαγκώνουμε" μου είπε κάποιος

"Ty!" Είπα όταν τον είδα

"Θες να πάμε μαζί μέσα?"

"Ναι" του είπα και μου έπιασε το χέρι

Όλοι έμειναν να μας κοιτάνε και κυρίως τα κορίτσια

"Τι γίνεται και μας κοιτάνε έτσι?"

"Δεν έχουν με συνηθίσει να έχω κορίτσι"

"Κορίτσι?"

"Ναι, ήθελα να σε ρωτήσω, Αλεξία, θέλεις να γίνεις το κορίτσι μου?"

Αντί για απάντηση τον φίλησα και τον αγκάλιασα

"Αυτό μπορείς να το πάρεις ως ναι" του ψυθίρισα

"Αχ τι γλυκό! Μου έρχεται να ξεράσω!" Άκουσα μια φωνή και γύρισα να δω ποιος είναι

"Σάββα?!" Ρώτησα "Τι κάνεις εδώ?"

"Βοηθάει εμένα" άκουσα μια γνώριμη φωνή και εμφανίστηκε ο Άκης

"Τι κάνεις εδώ?"

"Τον ξέρεις?" Με ρώτησε ο Ty

"Και βέβαια με ξέρει!"

"Άκη τι κάνεις εδώ?"

"Ήρθα για να τελειώσω κάτι"

"Τι?"

"Συγνώμη Αλεξία" μου είπε ο Σάββας

Πυροβολισμός

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

Γειαααααααααα!!!

Πραγματικά δεν ξέρω πόσο περισσότερο θα μπορούσα να είχα αργήσει να ανεβάσω αλλά ναι, άργησα πολύ 🙁 και για αυτό ζητώ συγνώμη

Όλον αυτόν τον καιρό σκεφτόμουν αν θα τελείωνε καλά η ιστορία ή όχι και πότε

Θα τελειώσει καλά, και θα τελειώσει με το επόμενο κεφάλαιο. Αυτό ήθελα να το ανεβάσω την μέρα που άρχισαν τα σχολεία αλλά δεν είχα αποφασίσει μέχρι τότε τι θα γινόταν στο τέλος και δεν το ανέβασα

Ελπίζω να μην μου θυμώσατε πολύ😟😶

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο

~Το μικρό σας μαϊμουδάκι 🙈🙈