Zinnia

|| 1 ||

Πάρκαρα το ποδήλατο στην καθιερωμένη πια θέση και μπήκα στο ανθοπωλείο. Σήμερα είχε υπερβολική ζέστη κι έτσι ήθελα να βρίσκομαι συνεχώς στο δρόμο -γεγονός που δεν καθοριζόταν όμως από εμένα. Αν είχαμε αρκετές παραγγελίες και στεκόμουν τυχερή, τότε όντως περιφερόμουν στην πόλη με το ποδήλατό μου. Αν όχι, τότε αναγκαζόμουν να μένω στάσιμη στο ανθοπωλείο.

Είχε περάσει σχεδόν ένας μήνας από τότε που έπιασα δουλειά σε ένα ανθοπωλείο στο κέντρο σχεδόν της πόλης και για πρώτη φορά μετά από καιρό, μπορούσα να πω πως ήμουν ευχαριστημένη με την επιλογή μου να ψάξω κάποιο διαφορετικό μέρος να εργαστώ. Συνήθως έδινα το βιογραφικό μου σε καφετέριες, καθώς είχα εργαστεί ως σερβιτόρα αρκετές φορές στο παρελθόν κι έτσι με έπαιρναν αμέσως στη δουλειά. Δυστυχώς όμως κατάλαβα πως ενώ είχα μαζέψει αρκετά χρήματα στην άκρη, δεν μπορούσα να μένω άλλο κλεισμένη μέσα σε ένα περιορισμένο χώρο, προτιμούσα να κυκλοφορώ περισσότερο. Όταν είδα την αγγελία για delivery σε ανθοπωλείο σκέφτηκα αμέσως πως ήθελα να το κάνω. Δεν ήξερα γιατί, απλά ήθελα. Όταν μάλιστα με προσέλαβαν και τους πρότεινα να μετακινούμαι με ποδήλατο μιας και το είχα διαθέσιμο δέχτηκαν αμέσως, χωρίς να υπολογίσουν αν ήταν εφικτό να γίνει κάτι τέτοιο ή όχι. Με δοκίμασαν, τους έκανα, και συνεχίζω ακάθεκτη.

Τα παιδιά ήταν πολύ καλά. Τόσο ο Edward όσο και η αδερφή του η Heather με είχαν δεχτεί αρκετά θερμά και αυτό για μένα ήταν αρκετό. Μάλιστα, το τελευταίο διάστημα είχαν αρχίσει να αυξάνονται οι παραγγελίες για delivery και αυτό με έκανε να αισθάνομαι πως ίσως και να έκανα καλά τη δουλειά μου. Ανταποκρινόμουν θετικά σε όλες τις παραγγελίες, δεν τις καθυστερούσα και μέχρι στιγμής, δεν είχα συναντήσει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα.

Μέσα στο μαγαζί ήταν μόνο η Heather, η οποία σημείωνε κάτι στην ατζέντα της. Σήκωσε το κεφάλι της και όταν με είδε χαμογέλασε πλατιά, όπως συνήθιζε άλλωστε να κάνει. "Καλώς την! Όλα εντάξει;"

"Όλα μια χαρά," τη διαβεβαίωσα και κάθισα στην καρέκλα μπροστά από το γραφείο. "Μόνο που έχει τρομερή ζέστη και όταν παραδίδω τελικά τις ανθοδέσμες και γυρίζω εδώ νιώθω να καίγομαι ολόκληρη."

"Είναι επειδή όσο είσαι στο δρόμο σε χτυπάει αεράκι. Ύστερα κάθεσαι και το οξυγόνο τελειώνει," αστειεύτηκε.

"Κάπως έτσι," συμφώνησα. "O Edward;"

"Πετάχτηκε από τη δουλειά της Iris να της αφήσει κάτι. Τώρα τελευταία πάει όλο και πιο συχνά και αρχίζω να πιστεύω ότι το μαγαζί θα μείνει εξολοκλήρου στα χέρια μου. Όχι ότι με ενοχλεί, απλά φοβάμαι πως αν τύχει και θελήσω να περάσω και γω κάποια στιγμή από το εστιατόριο που δουλεύει ο Adam δε θα μπορώ να το κάνω."