Zinnia

|| 9 ||

Ενώ είχα αποφασίσει πως θα πήγαινα να του μιλήσω με θάρρος και τόλμη, όταν έφτασα έξω από την έπαυλή του έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Βρισκόμουν για δεύτερη φορά έξω από το πολυτελές οίκημα και ενώ αυτό δε σήμαινε κάτι, για το στραβό το μυαλό μου σήμαινε πάρα πολλά.

Βαθιά μέσα μου ήξερα πως είχα πράξει λάθος που δε τον είχα πάρει τηλέφωνο ώστε να συναντηθούμε κάπου αλλού, όμως η συζήτηση που είχα με την Heather λίγο πρωτύτερα με είχε επηρεάσει τόσο, ώστε ήθελα να πάω να τον βρω αμέσως. Και το μόνο μέρος που ήξερα ότι μπορεί να τον έβρισκα, ήταν το σπίτι του. Ίσως να είχε πάει και σε κάποιο από τα στέκια του, όμως καλύτερα να ξεκινούσα από εκεί.

Αφού εισέπνευσα μια βαθιά ανάσα, τράβηξα τα βήματά μου μέχρι την είσοδο. Χτύπησα το κουδούνι δίχως να το σκεφτώ περισσότερο καθώς έτσι μπορεί να άλλαζα γνώμη και περίμενα.

Όταν η πόρτα άνοιξε, μια γυναίκα μεγαλύτερης ηλικίας με κομψά -και πολύ ακριβά από ότι μπορούσα να διακρίνω- ρούχα, στάθηκε μπροστά μου και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να με κοιτάξει εξονυχιστικά από πάνω ως κάτω.

Ξεροκατάπια.

"Εμ, καλησπέρα σας," ήταν το μόνο που κατάφερα να πω. Η γυναίκα εξακολουθούσε να με κοιτάζει στα μάτια σταθερά, περιμένοντας προφανώς να της πω το λόγο που είχα επισκεφτεί την έπαυλη. Έτσι, συνέχισα χωρίς να περιμένω κάποια απάντηση από μέρους της. "Μήπως... είναι εδώ ο Ethan;"

"Ποια τον ζητάει;" ρώτησε απρόσωπα.

"Η... Heather."

"Η οποία είσαι;"

Τέλεια, έπρεπε να περάσω από κανονική ανάκριση. "Φίλη του."

"Μάλιστα," είπε τελικά, κάνοντας μερικά βήματα προς τα πίσω. "Θα τον φωνάξω, όμως δε ξέρω αν θα έχει χρόνο να σε δει."

"Τι εννοείτε, είναι απασχολημένος; Αν ενοχλώ θα περάσω άλλη ώρα, δεν είναι επείγον."

"Γιατί δεν τον πήρες ένα τηλέφωνο πριν περάσεις από εδώ; Εκτός αν σε περίμενε, αλλά δε μου ανέφερε κάτι τέτοιο."

Μα γιατί μου έκανε όλες αυτές τις ερωτήσεις; Τόσο περίεργο ήταν πια να ζητούσε κάποιος να δει κάποιο άτομο του σπιτιού χωρίς απαραίτητα να το έχουν πληροφορηθεί και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας; "Συγνώμη, εσείς ποια είστε;" ρώτησα τελικά.

Η γυναίκα χαμογέλασε με ύφος και σταύρωσε τα χέρια της επιβλητικά. "Η μητέρα του και συγνώμη που δε με ενημέρωσε πως είχε καινούρια φίλη η οποία έρχεται και χτυπάει τα κουδούνια του σπιτιού του χωρίς να τον ειδοποιήσει πρώτα. Τι κι αν έλειπε δηλαδή;"