GÜLÜŞÜMDEKİ ACI

12.BÖLÜM

'Başka bir hastaneye de gitsek?'diye soran abimle bakışlarımı doktora çevirdim.

'Emin olun ki Türkiye'de bu hastalık konusunda en iyi hastaneyiz.Bizim üstümüzde yurt dışında var ama onunda yolu riskli olabilir?'

'Risk derken?'diye sordu Baha.

'Uçakta ani bir kasılma geçirebilir.Ama tabi ki bu sadece bir ihtimal.Ama kasılma olma olasılığı daha fazla.'Dediğinde bir seçim yapmam gerektiğini anladım.

'O zaman ameliyat için gün alalım.'diyen abimle sonunda konuşmayı başardım.

'Hayır.'

'Bu benim kararım.Ben vereceğim kararımı.'dedim tüm ciddiyetimle.

'Ama.'

'Aması yok abi.Ben kendi kararımı verebilirim.'dediğimde hepsi bana çatık kaşlarla bakıyordu.

'Kararınızı yarın akşama kadar vermelisiniz.'diyerek doktor odadan çıktı.

'Hadi eve gidelim.'diyerek ayağa kalkacağım sırada başıma giren ağrıyla yeniden yatağa uzandım.

'Bugün burada kalacağız.'

'Eve gitmek istiyorum.'

'Buğlem!'dedi abim ısrar istemiyorum dercesine.Yapacak bir şeyim olmadığı için sadece kafamı salladım.Uykum vardı ve artık göz kapaklarım istemsizce kapanıyordu.

'Neredeydim ben?Koca bir gökyüzünün ortasında yalnız başımaydım.Yürümeye başladım.Sanki elimi uzatsam tutabilecektim yıldızları ama kaçıyorlardı.İlerde gördüğüm pas parlak yıldızla onun yanına gitmeye başladım.Ben gittikçe oda kaçıyordu diğerleri gibi.Ama içimden gelen bir dürtüyle onun peşinden ayrılmadım.En son durduğunda bende durdum.Burası çok güzeldi.Kapkaranlık bir gökyüzünde tek parlayan yıldız oydu ve bu göz kamaştırıcı derecede güzel görünüyordu.

'Senin kalbinde karanlık.Ve ben senin kalbinde ki kayıp yıldızım.'demesiyle şaşırmıştım.Nasıl konuşabiliyor muydu şimdi?

'Na-nasıl yani?'

'Bak şimdi senin bir geçmişin var.Geçmişin kapkaranlık ama geçmişini unutturan geleceğine ışık tutan bir yıldızın var.İşte o yıldız sana çok yakın sadece bazı şeyleri fark etmelisin artık.'diyerek yeniden parlayıp gözden kayboldu.Neydi şimdi bu?

Gözlerimi açtığımda hastane odasındaydım.Nasıl yani hepsi bir rüya mıydı?Ama çok gerçekçiydi her şey.Kaşlarımı çatarak odaya baktığımda Baha'yı koltukta uyurken gördüm.Onu rahatsız etmemek için yavaş yavaş ayağa kalktım ve pencerenin önünde ki koltuğa oturdum.Düşünmem gereken önemli bir konu vardı.

Şimdi neyi seçecektim?Kafam cidden fazlasıyla karışıktı.Ya burada kalıp sonucunda neler olacağını bilmediğim bir ameliyata girecektim ya da riski seçip sonunda buradan daha iyi bir tedavi alacaktım.Ya yolda giderken ani bir kasılma gerçekleşirse?Ya burada gireceğim ameliyattan çıkamazsam?Ya böyle olursa ya şöyle olursa demek cidden sadece kafamı karıştırmaya yetiyordu başka bir faydası yoktu.Şuan araftaydım.Hangisini seçeceğim hakkında bir fikrim yoktu.Biraz daha amaları düşündükten sonra galiba kararımı vermiştim.Şuan da riskli değil miydi zaten?Ölüme çok yakın değil miydim?Ufacık bir kasılmayla ölümle burun buruna gelebilirdim.O an galiba karar vermiştim.Gökyüzüne baktım.Eğer şuan bir yıldız kayarsa kararımı kesinleştirecektim.Bekledim..bekledim...tam kafamı gökyüzünden çevireceğim sırada bir yıldız kaydı.Yıldız kaydı.Kayıp yıldızım bana yardım etmişti.Evet kararımı kesinlikle vermiştim.

'Uyandın mı?'
'Sence?'dedim gülümseyerek.Bir şey soracakmış gibi duruyordu.

'Hadi sor.'