Her başlangıç belirsizdir ve belirsizlikler değil midir bizi vazgeçiren, ama çıkmaktan vazgeçemediğimiz yokuşlarımız bir de savaşlarımız vardır hepimizin..
Her şeyi unutup devam mı etmeli yoksa her saniyesini hatırladığım o anların intikamını mı alm...
Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyoruz😊 Keyifli okumalar❤️
# Katherine'nin Ağzından •
Son kez gördüğüm yüz.. Benim hayatımın güzelleşmesini sağlayan adam, biricik babam. Yüzünün en ince ayrıntısını ezberlediğim tek erkek.. Unutmamak için direndiğim adam.. Gittiğinin artık daha çok farkındaydım. Babamın öldüğü o gün incelediğim iki yüz vardı. Hafızamdan silinmemesi için dua ettiğim iki yüz. Biri babam diğeri babamın katili... O iki yüzü de unutmamalıydım. Babamı unutmamalıydım çünkü gülüşü benim umudumdu. O katili unutmamalıydım çünkü o benim felaketimdi.
*** 6 yıl boyunca intikam ateşiyle doldurdum içimi. Kinimi besledim. Nefret ettim. Şimdi artık bunları kullanma zamanıydı. Benim yaptığım bu planlardan annemin haberi yoktu. Yani en azından ben haberi olmaması için çabalıyordum.
Bugün büyük gün! Çünkü annemin de okuduğu büyükbabama ait olan Witchcraft Akademisine başlayacaktım. Heyecanlanmamın nedeni bu okulun bana şimdiden güzel özellikler katacağını bilmemdi. Babam öldükten sonra büyükannem bizi bulmuş ve yanında yaşamamız için yalvarmıştı. Annem ona güvenmese de teklifini kabul etti. Büyükbabamı çok sevmiştim çünkü iyi biriydi. Ama büyükannem beni ürkütüyordu. Ne zaman ne yapacağı belli olmayan bir kadına benziyordu. Bizi affetmesi için babamın ölmesi mi gerekiyordu? İlk başta bunu çok merak etmiştim ve sormak istedim ama o sert suratından çekindim. Ve susmaya karar verdim. Daha doğrusu kabullendim..
Daha okula ilk geldiğimiz andan itibaren zaten Carolin Williams'ın tek torunu olan ben hakkında insanların konuşmalarına şahit oluyordum. Fakat kimse benim gerçek kimliğimi bilmiyordu. Aralarında rahatça dolaşıp arkadaşlık kuruyordum.Ben bunları düşünürken Büyükbabamın elini omzumda hissettim. Babamın sıcaklığını duyduğum canım dedem.. "Benim güzel torunum büyümüş ve akademiye mi başlayacakmış ? " dedi hafifçe gülerek. Sanki yıllardır bunun hayalini kurmuş gibi babamın eksikliğinin burukluğunu tüm vücudunda hissedermiş gibi yüzüme baktı. Ben de ona bakıyordum. Babama öyle benziyorduki..
Evden çıktım akademiye doğru yürüdüm. Kalp atışlarım gittikçe hızlanıyordu. Akademinin önünde bir kaç saniye bekledim ve hafızamda yer eden iki adamı da gözümün önüne getirdim. Emin adımlarla yukarı çıktım. Okulun içine girdim ve sınıfımın kapısının önünde durdum. Zaten dün büyükannem beni bütün öğretmenlerle tanıştırmıştı. Hepsine ufak çaplı bi ayar vermiş gibiydi. Ama bana karşı hep çok sertti. Her ne kadar torunu da olsam kurallar konusunda çok titizdi ve asla ödün vermezdi. Tam o sırada yakışıklı sayılabilecek öğretmenlerimizden biri bana doğru yürüdü. Gülümseyişine aynı şekilde karşılık verdim. Beraber içeri girdik.. Hissediyordum artık her şey şimdi tam da şimdi başlıyordu..
"Günaydın çocuklarr! Şuan yanımda gördüğünüz kız sizin yeni sınıf arkadaşınız. Kendisini tanıtayım.. Ama en çok onun hakkındaki en önemli bilgiyi sizlerle paylaşmak istiyorum. Kendisi Carolin Williams'ın torunu Katherine Williams!" dedi öğretmen. O anda tüm sınıfın gözlerinin üzerimde olduğunu hissettim. Geldiğimden beri kafamı kaldırmamıştım hiç. Artık yüzleşme vaktiydi. Yüzüme pek alışık olmadığım ama şu anda yapmak zorunda olduğum o egoist, bencil ve asi ifadeyi yerleştirdim. Ve tüm kararlılığımla kafamı kaldırdım. Tüm sınıfı tek tek süzmeye başladım. Göz göze geldiğim her insan gözlerini kaçırıp önüne bakmaya başlıyordu. Tam o sırada bi göze takıldı gözlerim. Ne o ne de ben gözlerimizi birbirimizden kaçırmadık. O zaman dedim kendi kendime "İşte kızım unutmaman gereken o yüz! Şuan tam karşında..!" Aklımda kırk tane tilki dolaşıyordu. Bu sefer yüzümde sinsi bi gülüş olduğunu sezdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O ise ifadesizdi. Şaşırmıştım aslında ama bunun nedenini birazdan söylerim.. Benim için ayrılan yere oturdum ve dersi dinlemeye başladım..
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ders bittiğinde herkes bana çekinerek bakmaya başladı. Bu durum biraz garipti. Hiç alışık olmadığım bir şeydi. Ama umursamamaya çalıştım. Şaşkınlığımın sebebi Klaus'un hala aynı kalmasıydı. Ben onu ilk gördüğümde 12 yaşındaydım. Şuan 18 yaşındayım ama onunla aynı sınıftayım. Şuan o da 18 yaşında demek oluyor bu. Bunu biraz araştırmak için kütüphaneye gitmem gerekiyordu. Okulda her köşe başında duran haritalardan birine baktım ve kütüphanenin yerini tespit ettim. İçeri girdiğimde devasa boyda kitaplıklar vardı. Nerdeyse tavana kadar. Kitap kokusunu yıllarca hep çok sevmişimdir. Şuan burada daha farklı bir koku vardı. Lavantaya benzer bir koku. Kahverenginin tüm tonlarının muazzam uyumuyla büyülenirken bir ses duydum. Hemen arkamı döndüğümde bir kız bana bakıp gülümsüyordu.
*** "Merhaba Katherine! Adım Aria. Avcı takımındanım."
