Ερωτεύτηκα τον καθηγητή μου!!!

κεφάλαιο 19

Author pov 

Μετά από δυο μήνες η ρεγγίνα με τον αχιλλέα βρίσκονται πλέον στην αμερική. Η ρεγγίνα εγκαταστάθηκε στο σπίτι που άνηκε στην οικογένεια της παρόλο που κάποιες φορές αισθάνεται τόσο μόνη αν και έχει πάρει μαζί της τη θετή οικογένεια της. Η μοναξιά που αισθάνεται οφείλεται στο ότι ακόμα σκέφτεται τον άρη παρόλο τον πόνο που της προκάλεσε. Δεν τον ξαναείδε μετά από εκείνο το βράδυ πριν φύγουν για την αμερική που είχε έρθει για να της ζητήσει συγνώμη για όλα. Η ρεγγίνα και ο αχιλλέας είναι πλέον ζευγάρι. Αλλά εκείνη ακόμα θυμάται τα τελευταία λόγια που της είπε ο άρης. Η εικόνα του έχει χαραχθεί στη μνήμη της και δεν λέει να φύγει. Σαν μια σκιά προσκολλημένη πάνω της που την ακολουθεί σε κάθε της βήμα όπου και αν πάει αυτή θα είναι εκεί μαζί της. Θα φύγει μόνο εάν κάποιος από τους δυο πεθάνει η αν η εραστές θα είναι ξανά μαζί.....

Κανείς όμως δεν το ξέρει αυτό. Κανείς δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει το μέλλον. Τελικά η μοίρα των δυο πρωταγωνιστών μας είναι να είναι μαζί;;;; η να είναι χωριά και να πονάνε;;; κανείς δεν το ξέρει η τουλάχιστον κανείς δεν είναι βέβαιος για το πως θα εξελιχθεί η ζωές τους στο μέλλον. Θα ξεπεράσουν τα εμπόδια που έχει περάσει μέχρι τώρα η σχέση τους η είναι και οι δυο πολύ εγωιστές για να παραδεχθούν ότι ο ένας συμπληρώνει τον άλλο;; που ο καθένας τους λειτουργεί σαν ένα σώμα. Γιατί όμως η ζωή να είναι τόσο τραγική ;;; είναι επειδή ποτέ τα πράγματα δεν πάνε όπως θέλουμε εμείς η γιατί αρνιόμαστε να αποδεχθούμε ότι αποτύχαμε;;;; Πρέπει να αποδεχόμαστε τα πράγματα όπως είναι να μην εναντιωνόμαστε στην φυσική τάξη των πραγμάτων.... Η ζωή δεν είναι πότε άσπρο η μαύρο μονάχα εμείς οι ίδιοι μπορούμε να αλλάξουμε των μέλλον μας με τις επιλογές που κάνουμε.

Πρέπει να αποδεχόμαστε την ζωή μας όπως είναι με τα καλά η μετά αρνητικά της. Δεν γίνεται να αλλάξουμε κάτι που είναι γραμμένο. Το σημαντικό είναι ότι δεν πρέπει να αφήνουμε τα πράγματα να μας πάρουν από κάτω.... Αλλά να παλεύουμε κάθε μέρα για να την κάνουμε εμείς καλύτερη.... Και να μην αφήνουμε ποτέ κάτι στην μέση... Πάντα να λέτε στους άλλους γύρω σας την αλήθεια όποια και αν είναι αυτή ακόμα και αν δεν τους αρέσει.. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι πρέπει να σεβόμαστε την διαφορετικότητα του καθενός από τους συνανθρώπους μας.

Όταν ερωτεύεσαι κάποιον και μόνο από το βλέμμα που σε κοιτάει σε κάνει να μην μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του. Σου προκαλεί τέτοια αναστάτωση που θέλεις να βρίσκεσαι συνέχεια μαζί του.... Να είσαι δίπλα του να νιώθεις την ανάσα του στο κορμί του να γεύεσαι την γεύση που έχει το φιλί του. Και με ένα μόνο άγγιγμα του σε παρασέρνει σε άλλους κόσμους. Σε κάνουν να ξεχνάς το ίδιο σου το μυαλό αφήνοντας στη θέση του μόνο δικές του αναμνήσεις που σε στοιχειώνουν μέρα με τη μέρα. 

Έτσι θα είναι και ο έρωτας της ρεγγίνας και του άρη, καταιγιστικός με πολλές ανατροπές και εξελίξεις. Και οι δυο όμως θα αργήσουν να παραδεχθούν ότι αυτό που τους συνδέει είναι μεγαλύτερο και από τους δυο εξαιτίας του πόνου που θα προκαλέσουν ο ένας στον άλλο. Αλλά τελικά θα είναι η αγάπη που θα υπερισχύσει στις καρδιές τους;;; η το μίσος και η εκδίκηση......  

Ευχαριστώ σε όσους διαβάζουν και ψηφίζουν την ιστορία μου. Αν σας άρεσε πατήστε αστεράκι, ακολουθήστε με και βάλτε την ιστορία μου στην βιβλιοθήκη σας για να σας έρχεται ειδοποίηση όταν ανεβάζω καινούργιο κεφάλαιο.