(Kitap olacağı icin sadece bir kısmı buradadır)
"Koruma şirketinize söyleyin, ben kadın koruma istemiyorum." Dedi birden. Dişlerimi sıktım. Demek bu yüzden öyle demişti Patron.
"Koruma şirketimiz beni gönderdi, beğenseniz de beğenmeseniz de ben kor...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Öğlen vakitlerinde, Mert çalışma odasında işlerini hallediyordu. Bende dışarıda duruyordum. Bahçeyi kolaçan ediyordum aklımca. Amacım Mert'in yanına gitmemek için nerede iş varsa yapmaktı. Ama maalesef ki kendisi çağırmıştı beni. İstemeyerek odasının kapısına geldim. Tıklatıp cevap vermesini beklemeden içeriye girdim. Başını kaldırıp bana baktı. "Beni istemişsiniz"
"Otursana" dedi kibar bir şekilde. Masanın hemen önünde bulunan gri sandalyelere oturdum. Ona doğru başımı çevirdim. Kulaklığımı çıkarttım. Omuzumdan aşağıya kulaklığım sarkıyordu. "Nasıl desem bilmiyorum ama Nisan" dedi bana bakarak. İçimde bir kıpırtı oldu. Birden heyecanlandım. Ne diyecekti bana. "Babamın bahsettiği kişiyi duydun mu?" dediğinde başımı salladım sadece. "O kızı seviyorum. Bu akşam da buraya gelecek" benden ne yapmamı istediğini bir türlü anlamamıştım. Ne diye bana bunları söylüyordu. Kayıtsızca onu dinliyordum. Dinlemek istemesem de maalesef ki zorunda kalıyordum.
"Bunları bana neden anlatıyorsunuz"
"Yardımın gerekli, kapıdan girebilmesi için" başımı yukarıya diktim. Bir çöpçatanlığım kalmıştı o da oldu.
"Yardım edecek misin?"
"Osman Bey, duyarsa ne olacak" aslında amacım yardım etmemekti ama dışarıya çıkma ihtimali de vardı. Tek başına korumasız. İki taraftan da ne yapacağımı bilemedim. Kendi kendimce kafamda ölçüp biçiyordum.
"Duyarsa duysun, kendisi her şeyi yapabiliyor ama ben sevdiğim kız ile bile buluşamıyorum" diye sinirle soludu.
"Tamam" dedim sakince. Mutlu oldu. O mutlu olunca içimdeki bir şeyler şahlandı. Göz ucuyla onun mutluluğuna baktım. Bu çok saçma bir şeydi. Ne ara bu bölüme gelmiştim ben. "Ne yapmam lazım" diye ona baktım.
"Geldiği zaman beni arayacak senden arkadaşınmış gibi içeriye alacaksın." Başımı salladım.
"İzninizle" diye masaya tutundum bir anda ayağa kalktım. Kapıdan çıkıp ilerlemeye başladım. Dişlerimi sıktım. Odama doğru ilerledim. İçeriye girip sırtımı kapıya yasladım. Gözlerimi kapattım. Bu gerçekten saçmaydı. Adam bana hiç ümit vermedi. Belki küçük bir hoşlantıdır. Geçer, kesinlikle geçer. Başımı dikleştirip banyoya doğru ilerledim. Yüzümü yıkadım. Havluyla yüzümü kurulayıp aynaya bakmaya başladım. Kesinlikle hoşlantıydı başka da bir şey değildi. O da zamanla geçip gidecekti. Ben, başkasını seven bir adama kendimi kaptıracak biri değildim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
