Nigrum Praeceps: Gerçekler

12.Bölüm -Okul - Su

Sona yaklaşıyoruz...Gerçekleri öğrenmeye ne kadar hazırsınız?

Hepimiz evdeydik.Poyraz bize teslim olmuştu ki bundan bir çıkarı olduğuna emindim.Doruk yine otoritesini ortaya koyuyordu.Geldiği günden beri Poyrazın odasına kapanıp ondan bir şeyler öğrenmeye çalışıyordu.Okulumuzu niye işgal ettiklerini, diğer tarafta neler döndüğünü, Daevanın nerede olduğunu...

Merve-Su.

Tek başıma yemek yiyordum.Gruptakilerle aram bir iyi bir kötüydü.Poyraz geldiğinden beri ise daha az konuşuyorduk.Mervenin beni Poyrazla gördüğünü söylemesi, onlara ihanet etmişim gibi davranması grubu etkiliyordu ve benim canımı yakıyordu.Poyrazla görüşmediğimi ispatlayamadığım için beni Poyrazın odasına bile sokmuyorlardı.Merveyi görmek sinirlerimin zıplamasına neden oluyordu.Yine de sakinliğimi korudum.

Su-Efendim?

Sessizce masada karşıma oturdu.

Merve-Su.. hepimiz seni seviyoruz ama sende bir terslik olduğunu düşünüyoruz.Seni Poyrazla gördüğüme eminim ama sen inkar ediyorsun ve Poyrazda bunun hakkında konuşmayı reddediyor.Aslında Dorukun istediği şeyleri söylemeyi reddediyor onun dışında susmak bilmiyor..

Dirseğini masaya, elini çenesine dayadı.Bıkkın bir hali vardı.

Merve-...diyeceğim o ki belki de bir şekilde halüsinasyon gördüm.Poyrazın da bizimle konuşacağı olmadığına göre belki de sen gidip konuşmalısın.Tabii bunu diğerlerine söyleme.Böylesi daha iyi olur bence.

Ne olursa olsun Merve asla insanlardan umudunu kesmezdi.Sanırım şu anda ondan nefret etmeme sebebimde bu.

Su-Yapacağım.Kendinden vazgeçmen gerekse de bana güvendiğin için teşekkür ederim.

Gülümsedim.

Anıl-Merve.Çıkıyoruz hadi.

Su-Çıkıyorsunuz ha ?

Anıl bir şey söylemedi.Bende söylememeliydim aslında.

Merve-Görüşürüz Su.

Merve bana göz kırptı.Bende elimi salladım.Anılı hiç bu kadar soğuk görmemiştim herhalde.Doruk ve İrem birbirine benziyorlardı.Çabuk sinirlenebiliyorlardı.Onların çoğu halini görmüştüm.Onların böyle davranması beni fazla rahatsız etmiyordu çünkü eninde sonunda barışacağımızı biliyordum ama Anıl öyle değildi.Poyrazla bağlantım olmasını –ki öyle bir şey yok-, Mervenin kaçırılmasıyla bir ilgim olmasına bağlıyordu.Elimden tek gelen ise üzülmekti.

Yemeği bitirmiştim ve masayı toparlamaya başladım.Dorukun bağırdığını duyabiliyordum.İrem ise onu sakinleştirmeye çalışıyordu.Elimdeki tabakları mutfağa bırakıp Poyrazı tuttukları odanın kapısına gittim.Kulağımı kapıya dayadım.

Doruk-Ona yardım etmekle eline bir şey geçeceğini mi sanıyorsun??Sana her ne söz verdiyse onu yapmayacak!DUYDUN MU BENİ?!

İrem-Doruk sakin ol!Çıkalım hadi.

Poyraz-ONU TANIMIYORSUN BİLE!

Doruk deliye dönmüş olsa da Poyrazın sesindeki alaycılığı ve keyfi hissedebiliyordum.Onun bu hali hoşuna gidiyordu.Kapı açıldı.Geri çekildim.Dorukun delici bakışlarına maruz kalmıştım.İrem ise oldukça anlayışlıydı.Doruk bir şey demeye yeltendi ama İrem onu kolundan tutup sürükledi.Dışarı çıktılar.Evde yalnızca Poyrazla ben vardık.Kapı aralık kalmıştı.Poyraz bağlı olduğu sandalyede oldukça sıkkın görünüyordu.Başını önüne eğmişti.Demek ki az önce oynuyordu.Kafasını kaldırdı ve gözlerini bana kenetledi.Sanki burada olduğumu zaten biliyordu.Kaçmak istedim ama kaçamadım.Ondan korkmam gerektiğini, onun bizimle oynadığını düşündüm ama umurumda değildi.Aklım kapıyı kapatıp mutfağa geri dönmem ve bulaşık yıkamam gerektiğini söylüyordu.Kalbim ise beni odaya girmeye zorladı ve ardımdan kapıyı kapattırdı.Ona sırtım dönük bir şekilde duruyordum.Arkamı dönüp ona bakmaya korkuyordum.Birinin bileğimi kavradığını hissettim.İrkildim.Beni kendine doğru çevirdi.Sandalyeden kurtulmuştu.Çırpınıyordum.Korku beni ele geçirmişti ve aklımla hareket etmediğim için öylesine pişmandım ki.O tehlikeliydi.O tehlikeliydi.