คำเตือน: ฟิคที่แต่งเป็นเรื่องชาย×ชาย และตัวศิลปินก็ไม่เกี่ยวข้องใดๆกับเนื้อหาในเรื่อง ทั้งหมดเป็นเพียงการจิตนาการของผู้แต่งเพียงเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ
หยาบคาย
ตั้งแต่ที่เขากับจองกุกตกลงเป็นแฟนกันในวันนั้น ตอนนี้ก็ผ่านมาหนึ่งเดือนแล้ว จะบอกว่าเขาโดนบังคับให้ตกลงเป็นแฟนกับร่างสูงก็ไม่เชิงหรอก คนบ้าอะไรไร้ความยุติธรรมที่สุด ชิส์ ไม่ปล่อยให้เขาคิดก่อนเลยสักนิด บ้า บ้าที่สุด จอนจองกุก โครตจะบ้าเลย .....แต่ก็รักอ่ะ งื้อออออออ>< คิดแล้วก็เขิน
แทฮยองนั่งบิดตัวไปมาพลางนั่งยิ้มคนเดียวเหมือนคนไม่มีสติ จีมินที่เดินเข้ามาในห้องก็ชะงักเมื่อเห็นเพื่อนตัวแสบของเขานั่งยิ้มกับอากาศเหมือนคนบ้า จีมินขมวดคิ้วมองอยู่สักพักก่อนจะเดินไปนั่งลงที่นั่งประจำของเขาข้างๆแทฮยอง
แหนะ กูมานั่งแล้วยังไม่เห็นอีก นั่น! หันมาแล้ว โบกมือทักทายด้วย ยิ้ม เห้ยมันยิ้มว่ะ มันยิ้มกับกูสะหวานเยิ้มเลย ดูสิ!! ว่าแล้วจีมินก็ลูบแขนตัวเองปอยๆด้วยความขนลุกพลางมองแทฮยองที่หันกลับไปยิ้มกับอากาศอีกครั้ง ท่าจะหนักนะนั่น เฮ้!!! มึงไม่เห็นหัวกูเลยหรอไอ้แท ยู้วฮู๊วววว ไม่ได้การล่ะ ก่อนที่มันจะบ้าไปกว่านี้ จีมินต้องทำอะไรสักอย่าง ......
โป๊ก!!!
“อ้า!! โอ้ยย! ไอ้หมู มึงตีหัวกูทำไมเนี่ย!!”
“เรียกมึงกลับมาจากดาวอังคารไง!!”
“...กูไปตอนไหนวะ?”
ถามพลางเอามือเกาหัวเกร็กๆ จีมินทำหน้าอย่างเอือมระอาเต็มทน
“ไอ้โง่!! กูประชดเว้ย!! แหม่! ตั้งแต่มีแฟนนี่ดูเหมือนโลกของมึงแมร่งจะเป็นสีชมพูไปหมดเลยนะ!!”
จีมินกล่าวแล้วเบะปากใส่อย่างหมั่นใส้ ส่วนแทฮยองก็ได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆไปให้
VOUS LISEZ
OS/SF - Kookv or Vkook
Fanfictionรวมฟิคเรื่องสั้น เน้นกุกวีเป็นหลัก แล้วแต่อารมณ์จะแต่ง #ฝากด้วยนะคะ
