Sungjae's POV
Ano bang nangyayari dito sa katabi ko. Daig pa ang kiti kiti sa kaliktan eh 😑😑😑. Tss.
"Hey.."Tawag ko sa kanya. Tumingin naman siya kaagad.
"Can you stop moving? Kanina ka pa lingon ng lingon eh. You're freaking me out"reklamo ko. Akala ko maiinis siya pero laking gulat ko ng huminga siya ng malalim at umayos ng upo. Pinaglalatuan niya na ang kuko niya.
Ano bang problema ng isang ito.
Wala kami teacher ngayon... May meeting raw pero kailangan pa din naming manatili dito sa room kasi may iaannounce daw mamaya.
"Can I... Uhmm.. Can You listen to me for a minute?" napalingon naman ako sa kanya. Hindi siya nakatingin sa akin pero alam kong ako yung kausap niya since tulog yung suga.
Hindi naman ako sumagot. May choice ba ako?
"I hate seeing my sisters sad. "saad nito. Sisters? She meant yung apat na babaeng lagi niyang kasama?
"First time nilang maging ganon kasaya pero kailangan nilang itigil yun kasi nga daw... Bawal..."minamasahe niya ang kanyang noo. She seems too sad.
"Isang buwan na silang hindi nagkakakain.. Puro lang sila training..I want to comfort them.... I want to tell them that it's okay pero....hindi ko na alam gagawin ko kasi hindi ko na din sila makausap ng maayos-----" hinila ko siya palabas ng room at dinala sa rooftop.
"woah! Ang bilis mo din kagaya ni Seulgi ah..." sabi niya. Umupo siya sa may malilim na part. Hindi ako sumagot. I'm not really a talker kaya hindi niya ako masisisi kung hindi ako pala sagot.
Napalingon ako ng marinig kong humihikbi na siya. Sinasabi ko na nga ba eh. Buti nalang at nadala ko siya kaagad dito.
Tinabihan ko siya at niyakap. Tiningnan naman niya ako ng naguguluhang tingin at saka umiyak uli.
"When I was little, i used to have a friend like you.." panimula ko.
Napatigil naman siya at tiningnan ako. "She hate seeing her friends being bullied so since she was so strong tinatalo niya lagi yung mga bully." kwento ko. Nakangiti ako ng inaalala ko ang nangyari.
"But then, isang araw ng mabully uli ang mga kaibigan niya napansin na nila na may mali sa kanya....she can carry two boys instantly.... "
Natulala siya sa akin.. I can tell. Nararamdaman ko ang titig niya.
"So you're one of her friends?"tanong niya. I forced a smile. Tumango ako.
"I started to distant myself from her. Sabi kasi nila hindi daw siya tao. " dagdag ko pa.
"hindi ko na naisip lahat ng ginawa niya para sa amin noon , nilayuan ko nalang siya kaagad. I'm so stupid right?" natawa naman siya.
"Mga bata pa naman kayo noon kaya okay lang yun.."
"No, kahit na. Nasa tamang pagiisip na kami noon.. Dapat hindi ko siya nilayuan..." napayuko ako. Nakatitig pa din siya sa akin. Kahit hindi ko ramdam ang puso ko, alam kong kinakabahan ako sa kanya... Yung mga titig niya kasi kakaiba.
"One night.. Inutusan akong bumili sa Ministop nila mommy...i was 10 back then kaya kaya ko ng magisa... I saw her there.. I saw her eating ramen alone.. Ng makita niya ako, nginitian niya ako but...i didn't respond." i bit my lower lip. Naalala ko kung gaano ako ka tanga noon.
