Chapter Twenty Eight

133 5 1
                                    

Sungjae's POV

School.

"Are you sure? Kapwa niyo lang SH ang gustong manakit sa inyo?" di makapaniwalang tanong ko. Walang teacher kaya free akong makipaglandian kay Sooyoung ko.

Ramdam kong tumango siya dahil nakayakap at nakaunan sa katawan ko.

I tightened my embrace. Iniisip ko palang na masasaktan si Sooyoung, parang gusto ko ng mamatay.. Joke di pala ako namamatay... Pumatay na lang..

"oy.. Oy..nakikinig ka ba?"tanong niya habang pinagsusundot ang Bewang ko.

"Oo, edi mahihirapan kayo niyan..  Worse eh baka masaktan at pwedeng.."

"Mamatay kami.."Tumatangong sagot nito. Natahimik ako bigla.

Umayos naman siya ng upo at tiningnan ako ng masama.

Huh?

"Siguro masaya ka no?! Siguro masaya kang pwede akong mamatay no?! Kaya wala kang masabi kasi naguumapaw yang kasiyahan sa dibdib mo no!?" natawa naman ako. Kakaiba talaga tong babaeng to. Ganto ba talaga pagnagkakaregla ang babae? Akala ko talaga pagbuntis lang nagiging ganto eh.

"Aba't tumatawa ka pa ha! Siguro masaya ka kasi nga pag wala ako makakapambabae ka! Kagaya ng mga kalahi mo! Gabi gabi iba ibang babae----"

"Hoy hoy hoooyyyyyy PDA! Lumayas kayo sa harap namin. Nakakaimbyerna kayo! Salot kayo sa mundo ng mga singleeeeeeee!!!!" sigaw ni Jisoo. She's our class president. Tatandang dalaga to pustahan. Mainit ang dugo sa lalaki eh. Tapos kung gumalaw mas lalaki pa sa lalaki.. Hahhaa

Wala akong pake kung PDA tong ginawa ko. Eh sa nagseselos tong mahal ko eh.

Unti unti akong bumitaw. Nakaawang pa ang bibig niya from the kiss..

Her warm breath... Sa kanya ko lang talaga nararamdaman na buhay ako sa mundong ito.

I kissed her temple. "Wag kang magiisip ng ganyan.. Mahal kita okay? You're the only one that I need...kung mamamatay ka man edi magpapakamatay nalang din ako. What's the use of living kung wala na naman ang buhay ko sa tabi ko"sabi ko. Maluha luha naman niya ako niyakap.

"Eyyyyy, ikaw naman kasi.. Huhuhuhu sorry na.. I love you so much Jae jae..." sabi nito. Napalingon naman ako sa mga classmates namin na walang ibang magawa kundi ang mangantyaw.





She smiled at me.

"Thanks for making her happy..."irene said through my head.

Tumango lang ako. Nakakalungkot na sila Joy at Wendy llang ang pwedeng maging masaya.. Naawa ako sa kanila.

"I'll help you..."bulong ko kay joy.napatingala ito. "Help? Saan?"nalilitong natong nito.

"I'll help you defeat that Shadow hunter... So your eonnies will be happy too..." naningkit naman ang mga mata niya.

Ano na naman bang problema nito?

"May gusto ka ba sa mga eonnie ko?!!"galit na tanong nito. Napakabilis talagang magbago ng mood neto. Hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya.

"No, I want them to be happy because if they become happy I know you'll be happier.." narelax ang mga muscles niya kaya alam kong kumalma na siya.

"That--that's very sweet Jaejae...thank you..." sabi nito. Napangiti naman ako.

"Anything for my Sooyoung.."sagot ko.

------

V's POV

RevelsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon