Gece güneşi

hiç kimseye güvenme...

ertesi gün maya kalktığında karşısında annesini gördü, tatlı bir gülümsemeyle;

-Günaydın anne

-günaydın hazalım...

evet! alışkın değildi belkide ama annesinin ona bu isimle seslenmesi hoşuna gidiyordu.
ardından yataktan kalkıp kahvaltıya indi .

arasta aşşağıdaydı kahvaltı hazırlamışlardı şaşırmıştım arastan böyle şeyleri hiç beklemezdim

-vaaay aras beye bak sen neler neler yapmış

-neden ben yapamazmıyım sanıyorsun canım?

ikimzide gülüyorduk ardından annem bir şey söyledi

-hazal kızım, bilmen  gereken bir kaç şey var...

- ne gibi anne?

-senin bi ablan var.

ilk baş anlamamıştım yada algılarım bozulmuştu...

-n-ne ablammı var?

aras kafasını onaylar bir şekilde yukarı aşağı salladı

bir dakika ya! neden bunların hepsinden arasın haberi vardı o kimdi? Aras kimdi? belkide fazla hayal gücüm gelişmiştir diye takmadım ama ben zaten arasla bile yeni tanışmıştım...

hemen ayağa kalkarak arasa doğru yöneldim

-bir dakika ya siz annemle nerden tanıştınız?

öylece kaldı ikiside anneme yönelerek defalarca sormama rağmen sürekli susuyorlardı ama en sonunda annem herşeyi ititaf etti...

-Eee hazal... ben arası özellikle tuttum seni bulup bana getirmesi için ama aşkınızın bu boyuta varacağını bilmiyordum...

dizlerimde bir titreme, kalbimde bir sancı hissetmiştim ne yani herşey yalanmıydı...
arasın bana yaptığı sürprizler herşey yalanmıydı ilk üç dakika sadece arasın kusursuz yüzüne şaşkınca bakıyordum...
yaşanmışlıkları gözden geçiriyordum...

onun beni parayla oynatmasına...

herşeye...

yere yığılıp saçlarımı yolarak içler acısı bir çığlık atmıştım.

ağlıyordum...

çok...

bağıra bağıra...

dökemedim içimi o an arasa söyleyemedim o kafamda oluşturduğum ardı ardına gelen cümleleri...

tekrar zorlukla ayağa kalkarak son bir kez baktım o mavi gözlere...

-Neden aras!
Neden! neden yaptın bana bunu? niye acı çektirdin neden!!

-paraya ihtiyacım vardı hazal!

-ne kadardı ha!? ne kadar! benim hayatımın içine sı*acak kadar fazlamıydı!?
bundan sonra senin yüzünü görmek dahi istemiyorum çık git bir dahada asla karşıma çıkma!...

aras hiç bir tek laf etmeden çıkmıştı evden.arkasına bakmadan ufak bir kıvrımla arabayı çılarıp gaza bastı ve gitti...

-mutlumusun anne? sen benide bitirdin aşkımıda rahatladınmı şimdi?
hiç düşünmedinmi benim duygularımı, bunları öğrendikten sonra yaşayacağım travmayı

hemen odama çıkıp eşyalarımı bavula yerleştirdim anneme de aon sözlerim şunlardı;

-hoşçakal annecim... gidiyorum kendine iyi bak...

bennnn geldim evet bu bölüm birazcık kısa oldu ama diğer bölümleri de uzun yazmaya çalışıcam vote ve yorumlarınızı bekliyorum...