Gerçek olan nefretim mi
Yada aşk mı kör etti yüreğimi
Uzaklara ne zaman baka kalsam
Mesafeler bahanedir diyip güler geçerim
Ama unutmadığım tek şey
Tenin tenime değişi
Zamanla unutursun dedikleri
Kurgulanmış bir trajedi
İçimdeki Nefret öyle değil zamanla körüklenir
Sözlerin gücü asıl insanı yaralar
Umudumu kaybetsemde gururum yaşar
Küflenmiş ruhuma kefen bide çelenk al
Sahte aşklar, günün birinde tenhada
Üzülecek yer arar
Baksa Elde avuçta kalan bir tek yalan hayatlar
Gönlümü kime açtıysam kalbimi
Yaralar
Çıldırmamak eldemi, nefret doluyum, isyanım var
İki yüzlü insanlar, hançeri sırtıma saplamak için yer ararlar
Yalnız kaldığım tek yer gecelerim
Gündüzlerim daha sessiz
Şikayet ettiğimden değil
Bazen kör olmak istedim
İnsanlardan tiksindiğimi
Az buçuk beni tanısaydın bilirdin
Farklı olmak nasıl bir duygu benimserdin
Ruhsuz Şair
11.09.2017
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhsuz Şair
PoetryGülünesi bir durum bizimki kuşların ötüşünü anlatan şiirler gibi özgür sandılar kendilerini sabah akşam çalıştınız, köle misali. Pisliğin içine battılar demi koca dünyanın yükü sana kaldı sanki ruhsuz uyandın her zamanki gibi. Yeni başlangıçlar bel...
