"Nathan's pov"
Walong taon na ang lumipas, but still sariwa parin sakin yung mga nangyari noon. Sobrang sakit, wala na akong kaasaran, wala na akong pagsasabihan ng problema ko, wala na akong kapatid na magsasabi sa akin na wag sumuko. I feel tears flowing in my cheeks, ng may nagsalita sa likod ko. "Your crying again." Sabi ni Loraine at tumabi sakin. Kami na ni Loraine bago magsimula ang war noon. "Lagi nalang kitang nakikita na umiiyak and it hurts me so much." sabi nito sakin, pinahid ko naman ang mga luhang mga pumapatak sa mga mata ko at nginitian ko siya. "Im sorry, but from now on hindi na ako iiyak kasi ang alam ko ayaw makita ng kapatid kong umiiyak ako diba." Ako. "Yeah that's right" siya. Pinatong ko lang ang ulo ko sa balikat niya at hinawakan ko ang mga kamay niya. I hope i will be happy right now, na wala ka na sa buhay ko kapatid ko.
"Tristan's pov"
Im here at the garden nagpapahangin. Naaalala ko lang yung pinsan ko, nakakamiss pala talaga yung taong yun. Nagulat ako ng may biglang yumakap sakin mula sa likod. "Missing your cousin?" Sabi nito, tumango lang ako sa tanong niya. Kumalas siya sa pagkayakap ko sakin at tumabi sakin. "You know? Ayaw ni Nadine na nakikita kang ganyan kaya please be happy na." Sabi ni Jasmin sakin. Yeah its Jasmin, matagal na kaming nagsasama ni Jasmin and im happy because i found her. Tama nga ang sinabi nila, the more you hate the more you love hahaha. "Ok po hindi na malulungkot si ako." Sabi ko sakanya at niyakap siya, sabay naming pinanood ang mga bituin sa langit. Sana insan masaya ka na diyan sa langit.
----------------------------------------------------------------------
Author's note:
Please proceed to the Epilogue Thank you!
BINABASA MO ANG
"Enchanted Academy"
FantasyPaaralang kung saan marami kang matutunan. Paaralan na kung saan hindi mo matututunan mapaniwala. This academy is full of mystery so you better check your surroundings. Welcome to "Enchanted Academy" Nothings impossible for magic if your one of the...
