FADED MEMORIES

35

Hi Guys...

" Where Have you been?." Natigilan siya sa Pagpasok ng salubungin siya nito sa Bukana ng Pinto.

" Ahm.. pasensiya ka na, Ano kasi kalay Sasha na nagpaumaga." Sabi niya rito. Pigil niya ang luha. Ng maramdaman niya ang Yakap nito. Hay Marco, ano ba ako sayo? Mahal mo na ba ako? Bilan si Anne ngayon? O Mahal mo pa ba ako bilang si Anne noon? Nagpalipas lang ako ng sama ng loob. Dahil sa pagsabi ko ng, I love you kahapon na wala man lang Reply? Pwede na ba ako umasa? Sa pinapakita mo sa akin ngayon?

Pigil niya ang Luha ng humarap dito. Kinulong nito ang mukha niya sa kamay nito.

" Nag alala ako sayo, Bakit ka doon nag paumaga? My bed is empty without you." Sabi nito. Napangiti siya ng mapakla. Tama pa ba ang ginagawa niya? Pagmamahal pa ba ang tawag dito? O tama si Sasha Tanga siya.

" Pasensiya ka na, Dunating kasi si Lola. Yung lola ni Sasha. Nasa bahay na. Hindi naman pwede na hindi ako magpunta, Magtataka si Lola." Sabi niya, na mabilis na Pumasok at lumagpas dito. Ng hapitin siya nito. At mabilis na dampian ng halik. Ang kamay nito ay patuloy na gumala sa kaniyang katawan. Subalit pinigilan niya. Hanggang dito na lang ba talaga sila? Hindi niya alam pero nasasaktan siya. Napapagod na siya, ni hindi niya nga masabi sa Binata ang Dinadala niya. Nagtataka na napatingin ito sa kaniya.

"Why?" Sabi nito. Inilingan niya na laman ito. " Im tired." Tanging nasabi niya." Bhabe pwede bang matulog na ako. Masama kasi pakiramdam ko." Pagdadahilan niya na totoo naman. Lumamlam ang Mata nito.

" Sige. You can sleep. Ano bang masakit sayo?" Sabi nito.

" Basta gusto ko lang matulog." Sabi niya at nauna ng Pumasok sa kwarto. Di na siya nag abala pa na lingunin ang Binata. Pagod siya. Puso at utak niya.

" Ok fine. Just sleep. Let me watch you!." Nakangiting sabi nito. Subalit hindi din siya nakatulog dahil ramdam niya ang pagdantay nito sa kaniyang Binti. Nakayakap ito mula sa likod niya

" Marco, pwede bang magtanong?" Mayay sabi niya.

" Yeah, ano yun?" Sabi nito. Buong lakas siyang nagtanong dito. Halos di niya mahanap ang tamang salita. Nasasaktan siya.

" Sino si Celistine?" Sabi niya rito. Ramdam niya ang pagbuntong hininga nito. At ang unti unting pagliwag ng pagkakayakap nito.

" Why do you ask me that way? Shes part of my past." Sabi nito.

" Your Past?." Sabi niya. At napapikit. Marco i am your past, and she is your present. Lihim siyang napaiyak sa ala alang yun.

" Yeah. My past. Celistine is my Fiancee. Run away Bride. She left me. Without giving me enough reason. She just Gone." Sabi nito.

" Pero diba hinahanap mo siya?" Sabi niya rito. At minsan pang buntong hininga ang narinig niya.

" This is nonsense Anne." Sabi nito. Tila napipikon na sabi nito.

" Nonsense? But you love her right?" Sabi niya, Na pinatatah ang tinig.

" Why the hell we need to talk about her? Tch." Sabi nito na tatayo ng magsalita siya.

" Marco, Hindi tayo permanente. Alam ko darating ang araw na, Mawawala ang meron tayo ngayon. Kung meron ngang tayo. Sabi ko sayo. Hindi ako magagalit," Sabi niya na umupo at Humarap dito.

Sinalubong niya ang tingin nito.

" Hindi ako nagsisi, Na pumayag ako sa ganito? Gusto kong sulitin ang araw at oras na kasama kita, hanggang wala pa ai Celistine, gusto ko maging masaya ka, masayang ala ala lang. ok na ako dun." Sabi niya rito.

" Anne.." Sabi nito. Kaya napatayo siya palapit dito. Walang salita na niyakap niya ito.

Niyakap ng mahigpit.

" I love you Marco Fuentebella." Sabi niya habang yakap ito. I still love you Mack mack ko. Mahal na mahal ka namin ng Anak natin. Hindi niya napigilan ang luha na sunod sunod. Ng Kalasin siya nito sa Pagkakayakap.

" Why youre so Sentimental and Sensitive Anne?" Sabi nito.

"Nothing. Gusto ko lang Maalala mo ako. Gustong gusto ko maalala mo ako Marco. Maalala mo ako. Kung sakali na, Bumalik na si Celistine sana maalala mo ako." Umiiyak na sabi niya. Ang mukha naman nito ay tila nagtataka. Kaya tuluyan na itong napakalas.

" Anne, hindi kita, hindi ko alam ano isasagot ko sayo., Im-" Naguguluhan na sabi nito.

" Ok lang Marco. Wala kang kasalanan." Sabi niya dito. At mabilis na bumalik sa Pagkakahiga. Ilang segundo ang Lumipas, Ng maramdaman niya na wala ng tao sa loob ng kwarto na yun.

Di niya mapigilan ang mga luha na pumapatak sa mata niya. Habang yakap ang sarili.

" Anak, Kumapit ka lang sa akin. Bunalik man ang tunay na mahal ng Ama mo. Ikaw ang magsisilbing Ala ala niya." Naiiyak na sabi niya habang patuloy na niyayakap ang salita.

" Fuck. What the hell happening to me? Bakit ba pag nakikita kong umiiyak siya. Nasasaktan ako. Fuck hindi ko na maintindihan ang sarili ko." Napapikit siya. Ng may biglang nag flash back sa ala ala niya.

Isang bata sa ilalim ng puno.

" Marco!" Sigaw ng kaniyang Ina. Napalingon siya.

" How many times i told you, Na wag kang didikit sa batang iyan." Sigaw ng kaniyang Ina. Kaya siya napabitaw sa kamay ng Bata. Subalit pag lingon niya wala na ang Bata.

" Fuck, Shit!" Inis na inis na Sigaw niya, habang nasa Office niya. Umalis siya pansumndali sa Condo dahil sumisikip ang Dibdib niya, Pag nakikita niya si Anne na Umiiyak.

Naiinis na pinagsusuntok niya ang Pader.

"Sino ka ba? Bakit no ginugulo Utak ko, Bakit ba wala akong Maalala!." Sigaw niy na nagwawala. Pinaghahagis niya lahat ng pwede niyang ihagis. Pati ang Bote.

Nagkandasugat sugat na ang kamay niya, At nagdugo na iyon. Subalit wala siyang paki. Manhid ang buo niyang pagkatao. Ng biglang Bumukas ng Pinto ng kaniyang Opisina. Para lang mas lalo siyang Magulat sa taong nakita niya..

Ang kaniyang Ina...

" Oh my Marco Anak!" Sigaw nito na agad siyang Dinaluhan.

-------HannahGarcia01------