FADED MEMORIES

62

Wag na natin patagalin.

" Marco? A- anong nangyari sayo?" Umiiyak na sabi niya. Kahit na alam niyang Hindi naman siya naririnig nito.. wala itong Malay. Nakahiga lamang ito sa Sofa.

" Yes its Sad. To nelong to someone else. When the right ones comes along?" Tinig ng Isang Lalake. Na ikinalingon niya.

" Callixx. When you know something's missing. And ask your Head? Why youre Alone? And His Names Echoing at The Back of my Head. I dont want To lose him. Gusto kong Tumakbo palapit sa kaniya. Pero di ko magawa-"

" Dahil Natatakot ka? Dahil Wala ka namang pinaglalaban Diba? Ano bang pinaglalaban mo Anne?" Si Callixx na naman. Nakatingin lang ito Sa kaibigan na natutulog. Nakapamulsa. " Maawa ka sa kaniya. I hate to say this but Ikaw ang kelangan niya. Mauna na ako." Sabi nito. Napatayo siya.

" Callixx, Yung Sugat-"

" You know what Anne? Hes ok. Believe me. Hindi niya iintindihin ang Sugat niya. Basta wag mo lang siyang Iwan." Sabi nito at Lumabas ng tuluyan. Ng makarinig siya ng Ungol. Mabilis siyang Napalapit sa Binata.

Umiiyak na hinawakan niya ang, Ulo nito. At ang Kamay nito. Masuyo niyang itong Inilapit sa kaniyang Mukha.

" Marco- Im here. Im here. Gusto kong Sabihin sayo lahat. Hindi ka nag iisa. Hinding hindi ka nag iisa. Bakit mo ba kasi ako kinalimutan? Bakit ka ba kasi naksidente? Bakit ba kasi? Marco, Alam mo ba, hindi nawala yung nararamdaman ko para sayo. Mahal pa rin kita. Kaso natatakot ako. Natatakot ako kasi- baka mas masaktan ka. Marco. Bakit ganun? Kung kelan tanggap ko na, Na hindi na tayo pwede. Kung kelan ang dami ko na nagawa na ikakasira mo? Tsaka mo sa akin Sinasabi na Mahal mo ako. Masasaktan kita. Marco hindi ako ito. Hindi ako si Anne. Im sorry." Impit niyang Daing. Naawa siya sa Binata.

Puro Pasa kasi ang Mukha nito.

" Mahal na mahal kita!" Umiiyak na sabi niya. Nagulat siya ng Biglang Umangat ang Kamay nito sa Mukha niya. Kaya natigilan siya.

Lalo ng unti unting Dumilat ang Mata nito.

" Marco-" Sabi niya ng makita ito na Nagbukas ng Mata. Hindi niya alam, Pero mapungay ang mata nito. At nakatingin sa kaniya.

Napapikit pa siya, Ng Tumaas ang Kamay nito para punasan ang Luha niya. Napahikbi siya lalo.

" Anne- Bhabe. Paos na sabi nito.

" Marco-"

" Dont Cry. Wag ka aalis. Di ka panaginip Diba? Dito ka lang." Sabi nito, Na akmang Tatayo. Ng pigilan niya.

" No- Marco-"

" Anne. Please. Wag mo ako iiwan. Paki usap. Wag mo ko Iiwan." Sabi nito. At mahigpit siyang Niyakap. Kaya lalo siyang Napahagulgul.

" Anne. Please. Dont leave me Again. Dont leave-"

" Shh. Hindi ako Aalis. Ayusin natin yung Sugat mo." Sabi niya. Na kumalas sa Pagkakayakap. Subalit Lalo lang nito hinigpitan ang Yakap sa kaniya.

" Marco-"

" Anne, Im sorry. Im so sorry for Hurting you- Im sorry if I taken you for granted. Im so sorry. Kung di mo ko MapatawAd. Anne mahal na mahal kita. Anne please wag mo na ako iwan ulit. Nakikiusap ako sayo."

" Marco- please Gamutin muna natin yung Sugat mo. -"

" Anne."

" Marco, Please. Nag aAlala ako Sayo. Hindi ako Aalis ok? Ayusin muna natin yung Sugat mo." Sabi niya. Subalit hindi ito Nagsalita Basta na lamang siya nito Kinabig. At Dahil dun Ay naramdaman niya ang Labi nito. Sa kaniyang Labi.