The Moongodess ~ DUTCH

#6

Dan gaan we rennen.
~~~~~~~
Lune
Het is een hele tijd later en ik en Eliane komen hijgend terug bij ons beginpunt. 'Dat was echt heel leuk Elaine, Dankje. Maar ik ben wel moe' link Ik grinnikend naar Eliane. 'Ik ook' linkt ze ook grinnikend terug. Ik loop de bosjes in en verander terug. Ik kleed me aan en loop terug naar Elaine. 'Daar ben je' zegt ze. 'Ja sorry, de knoop zat een beetje strak' zeg ik terug, en we lachen. Daarna lopen we weer terug naar het roedelhuis. Eenmaal op mijn kamer denk ik weer na over gisteren. Ik besluit om vanavond Dylan te gaan zoeken, hij zal nu wel bezig zijn met ''Alpha zaken''. Ik loop naar het bureau, want ik zag dat daar potloden en een tekenboek lagen. Ik houd van tekenen, ik kan alles van me af tekenen, want het papier zal nooit klagen, of geen zin hebben. Ik begin te tekenen, en Ik denk niet echt na over wat ik teken. Als ik klaar ben zie ik dat ik een meisje heb getekend, die in elkaar gedoken op de vloer zit. Alles om haar heen is donker. Alles. Dat meisje, dat stel ik voor.

Het is al zes uur 's avonds, en ik besluit te gaan eten. Ik loop door de gangen, als ik besef dat ik geen idee heb waar de keuken is. Ik kom iemand uit de roedel tegen, en vraag haar waar de keuken is. 'De gang aflopen dan naar links, dan is het de tweede deur aan de rechterkant' antwoord ze met een glimlach. Ik bedank haar en volg haar route. En inderdaad, daar ik de keuken. Ik loop naar een van de roedelleden daar en vraag hoe het avondeten werkt daar. 'Het eten is om half zeven, maar je mag ook iets opwarmen als je eerder wil eten. Alleen op woensdag is het verplicht om met de hele roedel mee te eten.' Antwoord hij vriendelijk. 'Oké, dankjewel' zeg ik terug, en ik loop naar de koelkast, waar ik een pizza uithaal. Ik kan echt even niet bij Dylan zijn. Alleen de gedachte aan hem... nee. 'Oh god ik ben veel te verliefd.' Mompel ik. 'Op wie?' Hoor ik een bekende stem achter me vragen. Ik draai me langzaam om en zie dat het Diana is. 'Uhm... hoi...' zeg ik ongemakkelijk. 'Op wie?' Vraagt ze nog een keer. 'Niet hier...' mompel ik, want ik zie aan Diana dat ze niet gaat opgeven. 'Half zeven, jou kamer.' Zegt ze, duidelijk zeker van haar zaak. Ik knik. Ik weet dat ik niet van haar afkom. Na tien minuutjes is de pizza klaar, en loop ik naar mijn kamer. Als ik daar ben kijk ik op de klok, die 19:20 aangeeft. 'We moeten het haar vertellen Lune, Dat weet je hé. We komen duidelijk niet zomaar van haar af.' zegt Máni. 'Klopt. ik ben zo dom. Ik had het niet hardop moeten zeggen.' Antwoord ik. 'Daar kan jij ook niks aan doen.' Zegt Máni vervolgens. 'Sinds wanneer ben jij zo aardig, en niet zo eigenwijs?' Vraag ik. 'Sinds dat we in de problemen zitten door jou, verlepte aardappel.' Zegt Máni. 'Zo ken ik je weer.' Zeg ik en kreun zachtjes.

Mijn pizza is op en ik kijk naar de klok. 19:29. 'Het is bijna zover' zegt Máni. Ik zeg niks terug. Als Dylan erachter komt... misschien word hij heel boos. Niemand mag het weten omdat ik slechts een stomme rouge ben, en hij een Alpha...

Ik hoor geklop op mijn deur. Ik slik en roep 'binnen!'. Ik hoef niet te vragen wie het is. Ik weet het dondersgoed. 'Raap jezelf op jij mislukte pannenkoek!' Roept Máni. Maar ik weet dat zij hetzelfde voelt. Diana loopt naar de bank, waar ik ondertussen op ben gaan zitten. 'Dus.' Zegt Diana. 'Op wie ben je verliefd? Wie is je mate?' Vraagt Diana. Onbewust rolt er een traan over mijn wang. 'Hey, wat is er?' Vraagt Diana, en ze trekt me tegen haar aan. 'Het is Dylan...' zeg ik zacht. Ze duwt me een beetje weg en kijkt me aan. 'Echt waar?' Vraagt ze. 'Yup' zeg ik terug. 'Dat is toch geweldig? Waarom huil je dan?' Vraagt ze. 'Omdat hij een Alpha is en ik slechts een mislukte, niet gewilde rouge ben...'