The Moongodess ~ DUTCH

#13

'Maar nu ben ik helemaal voor jou' zeg ik, en ze lacht.
~~~~~~~
Lune
Het is een paar uur later en de zon gaan bijna onder. Ik kijk naar Dylan en zoen hem. 'Waar had ik die aan verdient?' Vroeg hij. 'Aan... mijn mate gevoel, of terwijl dat ik en mijn wolf je contant willen zoenen' zeg ik lachend. Hij komt naar me toe en geeft me een kus. 'Ik heb dat ook' mompelt hij tegen mijn lippen.

'Mag ik je marken?' Vraagt hij dan voorzichtig. Ik bijt op mijn lip. 'Ja' antwoord ik dan. 'Weet je het zeker?' Vraagt hij lief. 'Ja, ik weet het zeker.' Hij tilt me op en ik sla mijn benen om hem heen. Hij geeft kleine kusjes over mijn hele nek totdat hij op een plek aankomt die meteen anders aanvoelt. Hij geeft een kusje op precies die plek en rillingen gaan door me heen. Even laten voel ik zijn tanden in mijn nek prikken en tranen branden in mijn ogen van de pijn. Maar de pijn veranderd al gauw naar genot en hij haalt zijn tanden uit mijn nek. Hij likt het bloed weg -wat echt heel goed voelt- en kijkt me aan. 'Nu weet iedereen dat je de mijne bent' zegt hij met een grijs. Ik leg mijn armen rond zijn nek en zoen hem.

Na een paar uurtjes gezwommen te hebben rijden we uitgeput terug naar huis. Ik zit achterop de motor en voel mijn ogen sluiten. 'Wakker blijven!' Galmt ineens door de helm. Ik schiet rechtop en kijk om me heen. 'Er zit een soort communicatiesysteem in de helmen waardoor we elkaar horen praten' lacht Dylan. 'Owh' mompel ik terug. 'Ben je moe?' Vraagt hij. 'Ja' zeg ik met een gaap. Ik voel hem grinniken. Mijn ogen vallen langzaam weer dicht.

Zodra ik mijn ogen open kijk ik gedesoriënteerd om me heen. Ik lig in onze slaapkamer. Ik wrijf door mijn vermoeide ogen en sta op. Ik besluit me even om te kleden. Ik zoek door mijn kast maar vind eigenlijk niks. Ik kijk even naar de kast van Dylan en loop er dan heen. Ik pak een van Dylan's shirt, en ik pak een kort sportbroekje uit mijn eigen kast.

Nadat ik me heb omgekleed loop ik de deur uit, op zoek naar Dylan. Ik volg gewoon de verrukkelijke geur totdat ik bij zijn kantoor aankom. Ik loop naar binnen en zie Dylan diep verzonken in zijn werk. 'Wie komt er nou weer binnen zonder te kloppen?' roept hij kwaad. 'ik eh- ik ga al.' zeg ik met een kleine stem. Meteen kijkt hij op en ik zie de spijt in zijn ogen zodra hij mij herkent. 'Lune... sorry. Er is gewoon een hele hoop gaande en oh-... Mijn kleding staat beter bij jou dan bij mij.' zegt hij met een grijns. Ik glimlach en word rood. 'ik.. ik hoop dat het niet eh- erg is?' mompel ik. 'Tuurlijk niet, jij mag altijd mijn kleding aan' zegt hij met een glimlach.

'Maar wat is er allemaal aan de hand?' vraag ik terwijl ik op de leuning van de stoel ga zitten. 'Er verdwijnen steeds meer pups. Niemand lijkt de dader te kunnen vinden... we zijn er al vijf kwijt Lune...'
——————————
Hai hai!
Sorry voor het niet uploaden... heb al n flinke tijd niet op Wattpad gezeten :(
Ik geef nu voornamelijk prioriteit aan mijn twee andere lopende boeken, Two worlds apart en Wicked witch (allebei op mijn account te vinden) dus als jullie iets willen lezen zou ik er heel blij van worden als jullie een kijkje namen :)

X