Ve sonra açtım sararmış yaprakları.
Bir bir okudum ardındın.
Gözyaşlarım damladı siyah kelamlarımın üzerine.
Onlarda benimle birlikle ağladılar.
Değmezmiş dedim.
Ne kadar da öylesine müsrif davranmışım varlığında.
Şimdi kalmadı kelimelerim,gözyaşlarım.
Mürekkep şişelerimi bir bir duvarlara fırlattım,
Kağıtları tek tek ateşe attım.
Ciğerim yandı onların yok oluşuna
Bende kağıtlarımın arasına kendimi de attım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KÖRDÜĞÜM
PoetryHayallerinin gerceklesme ihtimali olmasa bile hayal et. Çünkü hayallerin seni ufuklarin zirvesine ve o zirvelerde seni hic tukenmeyecek umutlara götürür.
