On ikiye On Kala..

Gökkuşağı...

Sabahın erken saatlerinde bir şarkı sesiydi beni uyandıran, Bu bizim şarkımızdı. Gözlerim açıktı dışardan gelen hafif şarkı sesi eşliğinde şarkıda dediği gibi sarılıyordum O'na. O'nun güzel yüzüne bakıp onunla birlikte uyumak gerçekten çok güzel bir duyguydu. Senelerce birbirimizi yanyana hissederek uyuyan biz artık gerçekten yanyanaydık. Kollarımız birbirimizi sarmış bir şekilde... Huzur dolu.. Sevgi dolu... Mutluluk dolu...  Uykuya dalıyorduk. Hayal kuruyorduk birbirimize sarılmış gibi hissederek uyuyorduk. Birbirimize verdiğimiz kokular sayesinde tenimizde hissederdik birbirimizi... Ama şimdi gerçekten ten tene yatıyorduk. Bu dünyanın en güzel buluşmasıydı belki...  Seneler geçmişti ama yine aynı sevgi ile seviyorduk birbirimizi. Yine aynı şekilde bağlıydık; Güçlü ve Sımsıkı... Beklemediğimiz bir anda girmiştik birbirimizin hayatına iyikide girmiştik ama.  O'nunla tanıştığım ilk gün gözümün önündeydi. Saat 12:50 yani on ikiye on kala... Herşey değişmeye yenileşmeye başlamıştı biranda. Çöl olan dünyam yeşilleniyordu. Sanki yağmurdu... Bir damlası bile çöl gibi olan bende binlerce çiçek açtıracak bir yağmur... Geçmişte ve o an olan bütün sıkıntıları unutturan bir yağmur... Ben yanıyordum O söndürmüştü, Bütün sıkıntılarımı  sırılsıklam edip akıtmıştı üstümden. Yağmurun yeri gerçekten çok ayrıdır bende. Şimdi ise bir yağmura aşık olmuştum beni benden alan bir yağmura. .. Hayatıma yön veren güç veren hayatımı sanki baştan başlatan bir yağmura. Sanki hayatım bir defterdi geçmişi hüzünle dolu... O yağdı bu defterin üstüne tane tane damlaları çarptı yıkadı geçmişi akıttı bütün o hüzünlü günleri sonra Her yağmurdan sonraki bir gökkuşağı gibi binbir renkle süsledi o defteri... Ve uyanmıştı gözlerimiz  derince bakıyordu birbirimize. ... O'nu çok Seviyorum...