feels of esma&alp

öylesine,

Alp ve Esma kafede oturmuş kahve içiyorlardı, sessizlik hakimdi sadece birbirlerine bakıyorlardı o dakikalarda.
Derken sessizliği Alp bozdu, "Esma, hayat çok kısa değil mi dolu dolu yaşamak için.Sanırım bu konuşmayı daha önce de yaptık ama, öyle.
Bir şeyler için geç kalınmaması lazım."

Esma gülümsedi,
"Alp, haklısın çok haklısın.Ama ben inanıyorum, insan yapmak istedikleri için vakit ayırsa yeterli.Yapmak istediklerin için sorumluluklarını ihmal etme."
Alp gözlerini kıstı hafifçe, "Yok, sen doğru anlamadın.
Ben sadece yapmak için geç kalmamam gereken şeyleri yapmak istiyorum.Mesela, mesela insanlar birbirini seviyorlar, sevgili oluyorlar.
Birini seviyorsak söylemek için gecikmemeliyiz.
Bak,"
Bir an için durdu, başı hafifçe dönmeye başlamıştı ve sancı giriyordu.
Başını tuttu ve etrafa bakmaya başladı ama gözleri kararıyordu daha çok.
Ayağa kalktı yalpalayarak, Esma da onunla aynı anda bu sayede Esma'ya tutundu.
"Alp! Kendine gel iyi misin?!"
Alp Esma'nın kucağında kendini bıraktı, düştüler.

Dediğim gibi, bölüm öylesine 😂
Meraklanmayın, hayal kırıklığına uğrattığımın farkındayım ama uzun bir şey üzerine çalışmaktayım!
Ayrıca özel hayatım içinde birkaç yoğun mevzular içerisinde olduğumdan çok çok çok aksattım çok mazur görmeniz dileğiyle!
Yıldızlarımı yollayın gökyüzüme 🦋