feels of esma&alp

durur dünya, sen dokununca

'ellerim, sen olmadan ısınmaz'
Pinhani - Nehirler Durmaz
***
Mehmet Esma'nın Eylül'e ondan para aldığını söylediğini öğrenmişti, her ne kadar Esma'yı seviyor olsa da sinirlenmişti Eylül öğrenecek diye..Onun için varsa yoksa Eylül'dü zaten.
Sinirle Esma'nın kafesine gelmişti, bardakları yerlere döküp "Esma!" diye bağırıyordu.
"Ben sana öğretemedim mi kızım saf olmamayı?!.Hemen yumurtlamışsın Eylül'e?
Lan ben Eylül bilmesin diye yapıyorum her şeyi neden bozuyorsun!.Saf olmamayı öğren artık Esma,yaşayamazsın böyle!
Bir gün çıkar önüne adamın biri, alır aklını sonra da gider, kendine gel artık!"
Esma hem sinirlenmiş, hem de altta kalmak istememişti.

Bu sırada Alp güleryüzle Esma'nın kafesine gelmiş, bağırışma seslerini duyunca duraksayıp dinlemeye başlamıştı.
"Yeter artık Mehmet! Hayat simsiyah değil ve sen kimseyi değiştiremezsin!.Eylül benim en yakınım, madem bana saldıracaktın benden para almamayı düşünecektin!Ona söyleyeceğimi bilecektin!.Hiç bir zaman üzüntümü kimseye belli etmedim ben, bana böyle yapmaya hakkın yok!"

"Sen doğru düzgün insan olmayı bile bilmeyen bir salaksın!.Hayatın boyunca ezileceksin kızım, aklına yaz bunu."
Bunu söylerken işaret parmağıyla Esma'nın kafasını ittirdi, sonra da çekip gitti.
Alp yavaşça içeri girdi o an, biraz çekingendi,"Kulak misafiri oldum ama, n'oluyor?"
Esma'nın hala siniri geçmemiş olacak ki bağırarak karşılık veriyordu."Sana anlatacağım bir şey değil Alp, burnunu sokma!"
"Burnumu sokmaya falan çalışmıyorum, yardım edebilirim sadece."
Esma'nın siniri geçmemişti,"Yardım falan istemiyorum Alp, git!"

Alp zaten acilde zor bir gün geçirmişti, kötüydü."Bana emir veremezsin, sadece yardım etmek istedim gördüğüm muameleye bak!"
Esma ayağa kalkarak bağırmaya devam etti,"Sen nasıl kapı dinliyorsun ya, özel olan konuşmaları nasıl dinleyebiliyorsun Alp!Sana ne, sana ne!Üstüme gelme ya git!"
Alp dayanamadı, "Biz senle neyiz zaten ya, sen benim neyimsin ben seni neden merak ediyorum!.Allah beni kahretsin zaten kimse tarafından sevilmedin Alp neden yardım etmeye çalışıyorsun, neden! Anla artık kimse seni sevmiyor!
Ne halin varsa gör Esma, ne halin varsa gör!"

Alp deli gibi bağırırken gözlerinden iki damla yaş akıyordu, gözleri de sulu suluydu zaten.
Daha fazla kalmanın ikisi için de zarar olacağını düşünüp kapıya yöneldi.

Esma arkasından öylece bakamazdı, koşarak kolundan tuttu ve kendine çevirdi.
Esma Alp'in ayaklarına bastı ona yetişebilmek için, Alp ne olduğunun henüz farkında bile olmadan Esma yaşlı gözlerini kapatmış, Alp'in dudağına ufacık bir öpücük kondurmuştu.Sonra hemen geri çekildi.
Esma'nın kalbi o an sanki yerinden çıkacaktı, sanki şuan orada değilmiş gibiydi, yanakları yanıyordu, gözleri kıpkırmızıydı.Buna rağmen kıpırdamadan Alp'e bakıyordu
Alp'in durumu hiç de farklı değildi, hatta daha fenaydı.Kalp atışı dışarıdan duyuluyordu sanki ve midesinde garip bi his vardı.Gözlerini kapattı ve son damlanın akmasına izin verdi.

Esma utandı, öylece bakamadı ve koşmaya, kendini dışarı atmaya yeltendi.
Ama adım attığı anda Alp kolundan tuttu.
Eğildi ve dudağını Esma'nın dudağına yaklaştırdı, kalbi yerinden çıkacaktı sanki şu an, dudakları birbirlerine değdiğinde dünya durdu...