Promises

Κεφ 26

"Μη πεις στη Μαράια πως ξέρετε..σε παρακαλω"παρακάλεσε ο Ίθαν πριν χτυπήσω τη πορτα του σπιτιου της

"Ίθαν,επρεπε να μου το είχες πει."ειπα ήσυχα και καπως απογοητευμένη, αν και δεν ηταν δικό του λαθος.

"Αννι...Καταλαβε τη λιγο."ειπε κοιτωντας με κι εγνεψα

Ποσο θελω να πιάσω τη Μαντι απο τα μαλλια.Εχει καταστρέψει τρεις φιλίες.Της Μαράια και του Ίθαν,της Μαράια και του Γκρευσον,και σχεδόν τη δίκη μας.

Χωρις να απαντήσω χτυπησα το κουδούνι.Μετα απο λιγο άνοιξε τη πορτα η μητερα της.

"Αννι!Ιθαν!περαστε"ειπε χαμογελοντας κι εκανε στην ακρη

"Γεια σας,η Μαράια;"ρωτησα ήσυχα και χαμογελασε περισσοτερο

"Πανω ειναι.Επιτελους ήρθατε απο εδω.Δε βγενει καθόλου εξω."ειπε ενοχλημένη

"Ναι,διαβάζουμε ολοι τωρα για μια εργασία και..δεν εχουμε πολυ χρονο για εξω.Μιλαμε μονο στο τηλεφωνο και αυτο,για να λύσουμε παλι ασκήσεις"ειπα κι εγνεψε

"Αα,καλα.Γιατι για λιγο πίστεψα πως κατι αλλο εχει γινει."ειπε και μας χαμογελασε ξανα

"Αντε.Μη σας κρατάω αλλο"πρόσθεσε και μας εκανε νοημα να παμε πανω

"Ευαριστουμε"ειπε ο Ίθαν και ανεβήκαμε πανω.

Κοιτουσε κι εκεινος τη κλειστή πορτα της οπως εγω.Διστακτικα.

Τη χτυπησα μια φορα ομως δε πήρα απαντηση.Γιαυτο την άνοιξα σιγα σιγα και παρατήρησα πως τα παντα ολα ειναι κλειστα.Το παντζουρι,τα φώτα,τα παντα.Δεν έβλεπες τιποτα.

Μπήκα πιο μεσα και το πόδι κου μπλέχτηκε σε κατι με αποτέλεσμα να πέσω κατω.Τοτε ξαφνικά ανάβει το φως του κομοδίνου της.

Η Μαραια ηταν κατω απο το πάπλωμα και με κοιτουσε χαμογελοντας

"Πρόσεχε τη τσαντα"ειπε ήσυχα και γέλασε λιγο

"Ναι,ευχαριστω για τη προειδοποίηση"ειπα προσπαθώντας να μη γελάσω και σηκώθηκα

"Γιατι τη παρατάς στη μεση του δωματιου;"πρόσθεσα αν και ηξερα την απαντηση.Απο παντα τη πετάει ετσι στο πάτωμα.

Η τσαντα της θα ειναι η πεταμένα διπλα στον καναπε,η μπροστα απο το κρεβατι της.