Promises

Κεφ 35

Ιθανς ποβ...

Εχει νυχτώσει και η Μαράια δεν εχει φανεί ακομα.Ο Γκρευσον εχει φρικαρει και ψάχνει εδω μπροστα στα δεντρα,οχι πολυ μεσα ομως γιατι ειναι σκοτεινά.Η Αννι έκλαιγε τόση ωρα οποτε την εβαλα να ξαπλώσει,κι εγω περιμενω εδω μήπως κι εμφανιστεί.

Δεν άργησαν ομως να ακουστούν παλι οι φωνές του Γκρευσον.Αυτη τη φορα δε φωναζε το ονομα της,αλλα ακουγοταν θυμωμενος.

Σκεφτηκα να παω να δω αλλα μήπως δε πρεπει;

Πηγα λιγο πιο κοντα προσπαθώντας να ακουσω τι γινεται.

"Γιατι να το κανεις αυτο;"φωναξε εξαγριωμένος και απο εδω που ειμαι μπορω να δω τη Μαράια,η οποία φαίνεται αναστατωμένη.

"Τι εκανα Γκρευσον;"φωναξε κι εκεινη τυλίγοντας τα χερια της γύρω της απο το κρύο

"Έφυγες χωρις να πεις τιποτα σε κανεναν!Τι εκανες στο δασος;Νομιζα πως κατι επαθες.Επισης σου ειπα να μη βγεις γιατι θα κρυωσεις.Αν ηταν θα έβγαινα μαζι σου!"φωναξε ακομα πιο θυμωμενος,βγάζοντας τη ζακέτα του και κρατώντας τη μπροστα της για να της τη δωσει.

"Εκανες δουλεια και δεν ηθελα να σε ενοχλήσω!Και δεν ειμαι μωρο για να παρω την άδεια σου και ουτε κανενός!"φωναξε ομως η εκφραση της άλλαξε ξανα.. "Δε τη θελω τη ζακέτα σου.."ειπε ησυχα,μολις καταλαβε πως δεν επρεπε να φωνάξει,αλλα να φανεί πιο ήρεμη.

Εκεινος μαλλον απογοητεύτηκε γιατι το χερι που κρατούσε τη ζακέτα,κρέμασε.

Εκεινη αρχισε να περπαταει προς το σπίτι αφήνοντας τον πισω μονο του,κι εκεινος τη κοιτουσε ακομα απογοητευμένος.

"Φυσικα και δεν εισαι μωρο,απλα ανησύχησα."παραδέχτηκε κάνοντας τη να σταματησει

Εκεινη μαλλον ειχε δακρύσει γιατι πριν γυρίσει να τον κοιταξει σκουπησε τα μάγουλα της.

"Δεν υπήρχε λογος να ανησυχήσεις.Υπηρχε περίπτωση να κανω κατι;;Γιατι δε μου δείχνεις λίγη εμπιστοσύνη;"ρωτησε ησυχα

"Πως δεν υπήρχε λογος να ανησυχήσω Μαράια;Ησουν μονη στο δασος και ο ήλιος εχει πεσει!Θα μπορούσες να πάθεις το οτιδήποτε!"φωναξε ξανα ενοχλημενος

"Δεν επαθα ομως!"φωναξε κι εκεινη σηκώνοντας τα χερια της ψηλά.

"Αν παθενες;!"

"Δε το πιστευω αυτο που κανεις αυτη τη στιγμη.Δεν οδηγεί πουθενα."ειπε κουνώντας το κεφαλι της.