မနက္ အိပ္ေဆာင္တံခါးကို ဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ ေႏြးေထြးတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ဟာ အခန္းထဲကို အလုအယက္ဝင္လာတယ္ ! ေတာအုပ္ဟာ ေက်းငွက္သံတို႔နဲ႔ ေစာစီးစြာ အသက္ဝင္ေနႏွင့္ၿပီ !
*yawn*
ကြၽန္ေတာ္ တခ်က္သန္းေဝရင္း ျမင္ေနရတဲ့ ျပတင္း တစ္ေပါက္စာ ခပ္စိမ္းစိမ္းေတာအုပ္ကုိ ေငးၾကည့္ေနမိသည္ ! အခုဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ ဒီေတာအုပ္ကိုေရာက္တာ ႏွစ္ ႏွစ္ေက်ာ္ ! အျဖစ္အပ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ၿပီး ခက္ခဲတဲ့ရင္ဆိုင္မႈေတြၾကားက ခ်ိဳၿမိန္ေႏြးေထြးတဲ့ အခ်စ္ေမတၱာကို ကြၽန္ေတာ္ ႐ွာေတြ႔ခဲ့တာလည္း ႏွစ္ ႏွစ္ေက်ာ္ !
သူ....
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ရဆံုးေသာ ....
Kokonoe sama...
ခန္႔ညားတဲ့ ... ခႏိုးခနဲ႔ ျပံဳးတတ္တဲ့ ... စူး႐ွ႐ွ မ်က္လံုးပိုင္႐ွင္ ... ခ်စ္တတ္တဲ့ ... ဝန္မခံတဲ့ ... နားရြက္ခြၽန္ခြၽန္ေတြပိုင္ဆိုင္တဲ့ ... ခပ္ေခ်ေခ် ညစ္က်ယ္က်ယ္ ေျမေခြးႀကီး ...
သူ႔ရဲ႕ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြဟာ ေျပာမကုန္ ! သူ႔အေၾကာင္းေတြးရင္း ကြၽန္ေတာ္တကိုယ္လံုးဟာ ပူေႏြးလာၿပီး အလိုလို ျပံဳးေနမိတတ္တာလည္း သူ႔ရဲ႕ အစြမ္းအစေတြပဲ ျဖစ္မယ္ !
အခုခ်ိန္ဆို သူဘာလုပ္ေနမလည္း ? ေျပးမၾကည့္နဲ႔ ေျပးရင္ အေအာ္အေငါက္ခံရဖို႔ အေသအခ်ာပဲ ဒါေၾကာင့္ ေတြးသာၾကည့္ သူအခု ခန္းမေဆာင္ထဲ စာရြက္လိတ္ေတြၾကား အလုပ္႐ႈပ္ေနမွာေပါ့ !
ကြၽန္ေတာ္ေတြးရင္း အူျမဴးလာသလိုပဲ ေနာက္ၿပီး သူ႔ကို ျပင္းျပင္းျပျပ ေတြ႔ခ်င္လာတယ္ ! အမွန္ဆို ေဝးေနၾကတာမဟုတ္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္က အကဲပိုတယ္ပဲ ေျပာေျပာ Kokonoe sama ကို အခ်ိန္တိုင္း ခ်စ္ေနတာေလ ! ကြၽန္ေတာ္ Kokonoe sama ကို အခန္းေထာင့္ေလးကေန ငုတ္တုတ္ေလး ေငးေနရရင္ေတာင္ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝႀကီး ၿပီးျပည့္စံုသြားသလိုပါဆို ! ဒါေပသိ သူ႔ေ႐ွ႕ေမွာက္ ေရာက္တဲ့အခါ သူ႔အမူအရာေတြ ျမင္ၿပီး ပူထူၿပီး အေယာင္ေယာင္အမွားမွား ျဖစ္တာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဝသီပါေလ !
