Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM5- HAYATA GERİ DÖNÜŞ
Ümitin ayrılmasından beri yaklaşık bir ay geçmişti.Hayatta iyice sıradanlaşmıştı.Ev ve iş arasında mekik dokuyordum.Kimseyle fazla konuşmuyordum.İçime atmaya başlamıştım herşeyi.Kalbimde bir sıkıntı vardı.Yalnız hissediyordum kendimi.Eda'nın ölümü ve Ümitin şehri terketmesiyle iyice dağılmıştı zaten grubumuz.Tek konuştuğum Erdi ve kuzenimdi.
Öyle sıradan bir güne uyanmıştım yine.Üstümü değiştirerek aşağıya indim.Ayağıma birden Ümitin emanet ettiği Dost dolandı.Ona gülümseyerek okşadım ve mamasını koymak için mutfağa geçtim.Annem erken çıkmıştı evden.Kahvaltılık bir sandviç duruyordu mutfakta.Dosta mamasını koyup,sandviçi de yanıma alarak dışarıya attım kendimi.Otobüste maziyi andım.Liseye ilk başlayışım.Dostlarımla tanışmam..Hatta Ümitle tanışmamı hiç unutmam.Lisede okulun kabadayıları tarafından köseye kıstırılmıştım.Hepsi alay geçiyordu benimle.Hatta bir tanesi çok ileriye gitmiş,benden paramı istemişti.Bende vermemek için direnince okkalı bir tokat atmıştı.Bunu gören Ümit fırlayarak yanıma geldi ve onlara dersini vermişti.O zaman yanına giderek tüm saflığımla kolunu tutarak:
''Bundan sonra benim kahramanımsın!''demiştim.Gülümseyerek karşılık vermişti bana.Ve nereye giderse yanında bende vardım.Bir günomzumdan tutarak:
''Ölene kadar dostuz,ayrılmayacağız..''diye söz vermişti.Gitti biliyorum...Ama içimden bir ses yine karşılaşacağız diyor..Eminim bundan.
Düşüncelerimle boğuşurken,son durağa geldiğimi anladım ve otobüsten dışarı attım kendimi.Cafeye vardığımda Erdi içerideydi.İçeriden mis gibi kahve kokusu geliyordu.
''Hoşgeldin!Otur bir yere de kahve koyayım sana da...''
''Banu yok mu?''
''Sınavları varmış.İzin aldı dün.''
İki tane kahve alıp karşıma oturdu.
''Birşey mi oldu sana?''
''Bilmiyorum.Sanki sıkılmış gibiyim bu hayattan.''
''Anlatsana..''
''Oğlum biliyon işte konuşturma beni...Eda'nın ölümü,Ümitin burayı terk edişi..Biliyorum bir ay geçti üzerinden de...Hala gelemedim kendime.Bu kadar acıyı kaldıramadı bünye.''
''Çok iyi anlıyorum seni dostum..Gerçekten çok fazla şey yaşadın son aylarda.Önce rüyalar,onlar bitti derken hadi bu sefer Eda olayı.Sonra kahramanım dediğin en sevdiğin dostlarından Ümitin burayı terk etmesi..''
''O dönecek ben biliyorum Erdi..''diye araya girdim.''Onun şu an çektiği acı benimkinden fazla öyle düşün.Sevdiğiydi o kız.Etrafına her baktığında onun yüzünü gördüğünü söyledi.Kimi zaman katil olduğunu söylüyormuş falan...Abi birde burada kaldığını düşünsene..İyice kaybederdi kendini,aklını...''
