3. Bölüm | Taking Chances

306 16 3
                                    

(Bu da diğer bölümmm xx )

Bana dönen suratları anlatmak hiç zor değildi. Herkes aynı şekilde bakıyordu. Şaşırmış ve sanki bu ruh hastası neden bütünüyle bize doğru açılmış bacaklarıyla yatıyordu.

Pekâlâ, eğer altımda etek olsaydı muhtemelen kendimi şu an Empire State’ten sallandırıyor olurdum.

Çünkü dediğim gibi bacaklarım açılmış ve yere yığılmış bir şekilde Harry ve arkadaşlarının karşısında rezil olmuştum. Eh en azından akılda kalacak bir başlangıç yapmıştım.

Saçları daha kısa olan kumral bana doğru koşturdu. Sahneye çıkarak nazik bir şekilde elini uzattı. Bu sırada Harry hala kıçını bilmediğim bir süre önce bastırdığı koltuktan bizi izliyordu. Gözlerinden bile ne kadar şaşırdığını anlayabiliyordum.

Kumralın elini tuttum ve beni kaldırmasına izin verdim.

“Sen iyi misin?” dedi ben kıçımı ovuştururken.

“Evet. Teşekkürler.” dedim nefes nefese.

Elini tekrar uzattı.

“Liam. Liam Payne.”

“Emma.” dedim elini sıkarken.

“Memnun oldum Emma.”

Ve soldan saymaya başladı.

“Bu Niall, Zayn, Harry ve Louis. Zaten biliyorsundur ama…”

“Hayır. Bilmiyordum. Artık biliyorum.” dedim sertçe.

Bu insanların bizi zaten tanıyorsundur tavrı beni delirtiyordu.

Ama şu an bunun sırası değildi.

Pekâlâ, şu utangaç kız imajını bırakmam gerekiyordu. Böyle donuk bir kızı dansçı olarak almayı ben de istemezdim. Tanrı aşkına en yakın arkadaşım drama öğrencisi cıvıl cıvıl bir kız değilsen de öyleymiş gibi davran. En azından seçmeler bitene kadar.

Hemen merdivenleri inerek hepsiyle el sıkıştım. Tamam, gözlerine girdiğimi hissediyorum. Çünkü hepsi kocaman sırıtarak bana bakıyordu. Pekâlâ, güldürecek bir piç kaldı. Kim olduğunu pekâlâ biliyorsunuz. “Bay zorba Styles.”

Bana hala donuk bakışlarla bakıyordu. Öyle ki Liam sahneden inip yerine geçtiğinde bile bu bakışı sürdürdü.

Tekrar basamakları teker teker çıkıp sahnenin arkasına koşturdum. Yerde duran pabuçlarımı alıp, beni sahneye fırlatan kıza “İnsanlar olmasaydı kafanı kopartırdım.” bakışı attım.

Kocaman gülümsememle tekrar sahneye dönüp hiç de önemli değilmiş gibi ayakkabılarımı çıkartıp sahnenin öbür tarafına fırlattım.

Memories From The PastHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin