Something like a blog?

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ: Περιεργα/αστεια πραγματα στον δρομο

Ρωτήσαμε 100 ατομα και-

Οχι ενταξει. Δεν ρώτησα και 100 ατομα αλλα μαρτυρίες για τα πιο αστεια/ περίεργα πραγματα που έχουν γινει στον δρόμο, μάζεψα.

Άλλα στην Ελλαδα, άλλα στην Αγγλία, ολα καλοδεχούμενα.

Αυτη, λοιπον, ειναι μια νέα στήλη που ξεκινάω με τον τίτλο "μεσα απο την ζωη", στην οποια θα ρωτάω συγγενείς και φίλους για τις απόψεις τους ή τις μαρτυρίες τους. Ελπίζω να σας αρέσει η πρώτη επαφή με την στήλη. Εγω πάντως το καταδιασκεδασα.

1) "Ειχαμε μείνει μόνες με μια φίλη έξω απο μια καφετέρια και είδαμε ένα αγόρι, οχι και πολυ μικρό στην ηλικία, να ειναι γυρισμένος πλάτη, με το κεφάλι στον τοίχο να αυνανίζεται. Φυσικα δεν αντικρίσαμε κατι με τα πονεμένα μάτια μας αλλά το φως και η σκιά του μαρτυρούσαν τι έκανε."
(Μιας φίλης)

Ιού ιού ιού. Τι έχετε στο μυαλό σας μερικοί;

2) Καθόμουν στο λεωφορείο σε μία θεσούλα κοντά στο παράθυρο, πισω απο τον οδηγό. Το λεωφορείο είναι μικρούλι με δυο πόρτες μονο, μπροστα στον οδηγό και στην μέση.

Φτάνουμε Αιγάλεω. Αδειάζει το λεωφορείο και μένουμε εγω και μια άλλη κοπελα που καθοταν απέναντι μου.

Μπαίνει μια γριά μεσα, έρχεται διπλα  μου (Καθόμουν σε μόνη καρέκλα) και με κοίταζε. Δεν της έδωσα σημασία. Και μου λεει "Κοπελιά μπορω να κάτσω;". Την κοιτάζω.

Το λεωφορείο άδειο εν τω μεταξυ και την ρωτάω "εδω;".

"Ναι κοπελιά, ειμαι μεγάλη γυναίκα δεν μπορω να στέκομαι όρθια."

Κοιτάζω την διπλανή μονή θέση που ηταν επίσης άδεια και ξανα κοιτάω την τυπισα.

Δεν μιλαω, σηκώνομαι και την αφήνω να κάτσει.

Παω λοιπον και στέκομαι μπροστα της γιατι θε κατέβαινα σε λιγο.

Με σκουνταει και γυρίζω και την κοιτάζω σχεδον εκνευρισμένη.

"Κοπελιά, γιατι δεν κάθεσαι; Άδειο ειναι το λεωφορείο." Μου λεει.

Εγω μένω να την κοιτάζω άφωνη όσο η άλλη κοπελα ειχε πεθάνει στα γέλια.

"θα κατέβω σε λιγο" εξηγώ στην ύστατη προσπάθεια να μην ξεσπάσω.