Liseli Bir Genç

BERK😔

          Dışarı çıktım ve bir taksiye bindim. Berk'i bulmam gerekiyordu. Onunla onun belki son zamanlarını  mutlu ve beraber geçirmek istiyordum. İçimde vicdan azabı kalmasın istiyordum.

            Berk'i aramaya Selma Teyze'den başlamayı düşünüyordum ama telefon numarası yoktu o yüzden Atlantis Cafe'ye gitmeye karar verdim.

            Atlantis Cafe'ye varmıştım. Kapı açıktı ama 'kapalıyız' yazısı yazıyordu kapıda. Önemsemeden içeriye girdim. Biraz etrafa bakındım ama kimseyi göremedim. Ve "Kimse var mıı??!!!" diye bağırmaya başladım. Üşenmeden 10 kere den fazla bağırmışımdır ama kimseden ses gelmedi. Ben de gitmeye karar verdim. Zaten Berk'i bulmam lazımdı acelem de vardı. Tam kapıdan çıkarken bi ses duydum. Cafe'nin mutfağından geliyordu ses. Mutfağa doğru koşmaya başladım. Kimse yoktu görünürde. Mutfak   tezgahının arkasından bir ses gelmişti. Artık korkmaya başlamıştım. Tezgahın üstünden bir bıçak alıp tezgahın arkasına doğru yürümeye başlamıştım. Tezgahın arkasında... Yere çömelmiş... Ağlayan... Biri vardı... Bu.... Berk'ti... 

          Yavaşça Berk'in yanına çömeldim. Elimi yüzüne koydum. Ve yüzünü bana doğru çevirdim. Ve "Berk iyi olacaksın. Merak etme. Sen çok iyi olacaksın. İyileşeceksin..." dedim. Ağlamamaya çalışıyordum. Berk'e güçlü olmasını söylerken ağlayamazdım. Ona benim güçlü olduğumu gösterip benden güç almasını sağlamalıydım. Ve ağlamadım...  Berk "İyi olacağım.. Sen yanımda oldukça ben hep iyi olacağım... Ama her insan gibi ben de bir gün öleceğim." dedi.  Ben "Evet öleceksin bende öleceğim ama daha çok genciz. Daha çok yaşayacağın zaman ve olay var. Ama merak etme senin yanında olup savaşacağım. Aynı zamanda hep yanında olacağım..." dedim. Ayağa kalktık. Ve ben "Evet plan yapalım bu 1 hafta içinde istediğin her şeyi yapalım. Ama bu gün doktoruna gidip izin almamız lazım. İster misin?" dedim ufak bir sırıtış ile ama içten değildi çünkü içim kan ağlıyordu. Büyük ihtimalle Berk'in de öyleydi. Ama yinede sırıtarak "Tamam. Tamam. Gidelim  doktora. Sonra 1 hafta içinde istediğin her şeyi yapalım." dedi. 

         Cafe'den çıkıp doktora gittik. Doktor izin vermişti. Ama sadece 1 hafta için sonra tedaviye gelecekmiş. Ve bir doktor da biz gezerken bize eşlik edecekmiş. Çok heyecanlanmıştık o 1 hafta için. Ama heyecanlandık dememize bakmayın. O dıştan idi. Ama hala içimiz kan ağlıyordu...

         *Arkadaşlar çok ama çok özür dilerim. Yazmaya vakit bulamadım. Vaktim olduğu zamanlar ise ne yazacağım hakkında aklıma fikir gelmemişti. Ama siz gerçekten çok mahcup hissediyorum. *

        *Zaten bu aralar bayağı derslere ağırlık vermeye başladım. Sosyal medya bile kullanmayı bıraktım artık.*

        *Hepinize tekrardan usanmadan diyeceğim bir şey demek istiyorum... Sizi çok seviyorum❤❤❤❤*