Çocuktum...
Ne yalan vardı dünyamda ne de ihanet.
Küçücük bir salıncağa kuruluydu hayallerim.
Sadece dizlerim kanadığında ağlardım.
Ve karanlıktan korkardım en çok.
Ama şimdi korkularımda büyüdü hayallerimde.
Mutluluk ise kapalı kapılar ardında kaldı.
Artık sadece dizlerim kanadığında ağlamıyorum.
Kalbimde derin yaralar var artık.
Yeri asla dolmayacak eksikler var hayatımda.
Ve yalan bakışlar, sahte gülücüklerle dolu etrafım.
Sanırım insanlar sandığım kadar masum değilmiş.
Özlüyorum artık, her güne yeni bir umutla bakan çocukluğumu.
Özlüyorum artık çıkarsız sevgileri.
Ve özlüyorum artık...
Giden ama dönmeyenleri.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Șehr-i Hüzün
PoetryŞiir ve denemeler şahsıma aittir hiçbir şekilde alıntı yapılamaz...