Șehr-i Hüzün

Kamufle

Yitirilen hayaller ve hayatlar silsilesi...
Ve yine yok olan koca bir ömür.
Zamanda saklıydı belki geçip giden yılların anlamı.
Zamanda saklıydı belki kapanmayan yaraların ilacı.
Kimi zaman hüzün olup akarken gözlerimizden yaşlar, kimi zaman küçücük bir tebessüm olup yansıyordu gözbebeklerimize.
Öylesine kaybolup gidiyorduk ki hayat yolunda, bir daha asla bulunmak istemezcesine.
Bazen etrafta onca insan varken biz yalnızlığı seçiyorduk, sessizliğin dünyasında kendimizi bulabilmek için.
Ve konuşacak onlarca söz varken biz yine susmayı seçiyorduk, mânânın derinliğinde yitip gitmek için.
Öylece geçip gidiyordu zaman.
Farkına varamıyorduk kaybettiklerimizin.
Belki de görmezden geliyorduk birçok şeyi.
Belki de bunlarla avutuyorduk kendimizi.
Daha fazla yara almamak için hayattan, üzerinde durmuyorduk birçok şeyin.
Ve yüreğimiz paramparça bir haldeyken ufacık bir tebessüm ile kamufle ediyorduk kanayan yaralarımızı...