Șehr-i Hüzün

Evet Sen...

Sen...
Evet evet sen...
Seni tanımıyorum ama hissedebiliyorum.
Şu anda çok mutsuzsun belki.
Belki de hayata gözlerini kapamak istiyorsun.
Hangimiz acı çekmedik ki söylesene.
Hangimiz ağlamadık sessizce, içten içe.
Söyle hangimiz küsmedik hayata zaman zaman...
Olmadı mı her gecenin sabahı.
Kavuşmadı mı karanlıklar aydınlığa.
Neden o zaman bu isyan.
Neden bu çaresizlik.
Dön kendine.
Bak etrafına.
Neler var gör.
En büyük dert senin mi.
Yoksa sendeki dert başkaları için nimet mi?
Ama ne olursa olsun üzme kendini.
Evet tanımıyorum seni
Evet ismini dahi bilmiyorum.
Ama hiçbir şey için değmez gözünden akan o yaşa.
İşte bunu çok iyi biliyorum...