Dashuri e ndaluar

Time together

Isht ulur ne nje nga stolat e parkut dhe po meditonte. Ne fakt mendja e tij nk ishte fare ne qetesi.
Flashback
Te dua te dua shume shume shume - thoshte Adel teksa e puthte be cdo cep te fytyres se tij.
- je cdo gje qe dua ne kete jete - tha frenk teksa e merte ne nje perqafim. E di cfare dua te ikim sa me larg qe ketu. Ne nj vend ku asnje te mos na njohe ne dhe te shkuaren tone. Ne nje vend ku te jemi ne dhe dashuria qe kemi per njeri - tjetrin. - perfundoi ai.
- E di cfare po mendoja - foli Adel .
Po mendoja per femijet tane qe dote rriten ne nje vend te madh larg qe ktu. Dua te kemi 4 femije dy vajza dhe dy djem.
Frenku po qeshte tek e shikonte ate aq te entuziasmuar tel fliste per te ardhmen e tyre. Ashtu ndihej dhe ai dhe pa u pergjigjur  e shtrengoi fort sepse nk donte ta leshonte kurre ate engjell qe kish ne krahe. Dhe po donte kaq shume qe te kishte verdalle ca kopje te saj. Femijet e tyre. Vetem kjo i rinte ne mendje ate nate tek e shikonte ate te flinte qetesisht. Sa e bukur do ishte e ardhmja me te. Nk ishte endrra e tij e pare por definitivisht ishte me e bukura, dhe fatmiresisht po behej realitet te pakten keshtu mendonte.
End of flashback
-Pse pse duhet te mendonte pikerosht per kete moment , kur e dinte fare mire te ardhmen e tij. Prape dicka e lidhte me te dukej sikur zoti po e vinte ne prove. Kontrata qe kishte nenshtruar me kompanine ishte 6 muajshe dhe pas ketyre  6 muaj ai do ikte ne Vatikan . Te beje sherbesen e tij ashtu sic shume atë te perzgjedhur. Kur kishte mare vesh lajmin qe do te shkonte ne Vatikan ishte gezuar por tani qe po mendonte per te ardhmen  ndjente frike por edhe dileme ne vete.

E nesermja erdhi shpejt dhe ajo ishte ngritur heret. Mezi priste te shkonte ne kishe. Fatmiresisht do ishtevetem per nje jave sepse Xhorxhi kishte shkuar ne Meksiko per disa pune. Nk e donte ta kishte neper kembe e bezdiste me ato bisedat e tij.
Hyri ne kishe dhe gjeja e pare qe vuri re ishte Frenkuqe sot nk ishte veshur me ate pelerinen e priftit, por me roba te thjeshta. Nje pale chinse dhe bluze te ngushte qe tregonte trupin e formuar.
-Sot do takojme familjet - tha ai vazhdimisht ruante formalitetin.
-Ata jetojne 20 minuta larg qe ketu keshtu qe do te shkojme me urban tha ai. Adel vetem pohoi dhe ndoqi ate. Hyne ne urban dhe ne ate dite te premte urbani ishte plot me njerez. Ata qendruanne kembe dhe u mbeshteten tek nje hekur qe kishin afer. Shpeshhere kur urbani frenonte Adel dhe Frenk perplasnin trupat me njeri- tjetrin. Frenku po ndihej keq dhe u kthye me kuriz nga ajo. Por pas disa min shoferi i urbanit u deturua te frenonteme fuqishem dhe ata te dy u penguan dhe rane mbi njeri tjetrin. Ajo ishte poshte tij dhe ai siper saj. Nga frika ajo ia rrethoi duart rreth qafes se tij dhe e afroi me teper afer vetes , kete e beri pa qellim :p .  Dhe frenk rrethoi duart rreth shpines se saj sepse nk donte qe ajo te lendohej nga ajo renie e menjehershme. Syte e tyre u takuan  per disa sekonda qe asaj iu duken si perjetesi por ai u shkeput shpejt prej saj. Disa te moshuar i ndihmuan te ngriheshin dhe fatmiresisht ajo nk ishte lenduar nga ajo renie. Ai e kish mbrojtur. Pa duart e tij dhe u tmerua njera dore po i ridhte gjak dhe tjetra ishte po ashtu e gervishtur.
-Frenk je mire- tha ajo dhe u afrua per t ja prekur duart. Ai vendosi distance menjehere.
-Per te gjithe jam atë Frenku dhe per ju gjithashtu. Qe sot e tutje keshtu dua te me drejtoheni. - tha ai duke shmangur kontaktin sy ne sy.
Kishin arritur ne ate zone qe per fat te keq ishte e gjitha e shkaterruar. Ato familje jetonin shume keq, nuk kishin shtepi por disa kasolle te improvizuara me qese. Para se te hynin ndodhej nje burim me uje te pijshem.
-Atë - tha ajo dhe ia mori doren rembimthi. - Eja futeni pak doren ne uje do ia u beje me mire - vazhdonte pa ia leshuar doren. Ai beri ate qe i tha ajo, por largoi doren sic bente gjithmone.
- Eshte mire mos u shqeteso - foli Frenk. Vazhdojme familjet po na presin.
Kishin kaluar shume mire atedite. Ata njerez ishin teper mikprites. Kishte qeshur dhe ishte argetuar me femijet e vegjel qe luani dhe kercenin gjate gjithe kohes. Ai e shikonte tek kercente dhe nje buzeqeshje i mbiu ne fytyre.
- Atë Atë hajdeni dhe ju te kerceni me ne - theriste nje femije 8 vjecar. Ai e terhoqi Frenkun dhe u detyrua te kercente bashke me te tjeret.
Nuk e kishte pare kurre te kercente nen ate muzike aq ritmike dhe po kenaqej pafund tek e shikonte Frenkun tek kercente dhe buzqeshte shkujdesur. Shkembyen disa shikime me njeri tjetrin, por vetem kaq. Sa here qe ajo tentonte t i afrohej me shume ai largohej. Po i dukej vetja si Tomi dhe Xheri. Ajo ishte Macoku qe e ndiqte te shkretin miush qe nga frika gjente ndonje vrime te futej. Iu duk pak absurd krahasimi qe po bente.
Kishte ardhur mbremja pa kuptuar dhe te dy ata u nisen per ne kishe.
-Me duhet te iki tani. - foli Adel pa hyre akoma ne kishe. - U be vone dhe shtepine e kam ne anen tjeter te qytetit keshtu qe duhet te nxitoj te kap trenin.
- Eshte vone dhe eshte frike qe te udhetosh vetem ne kete ore- i pelqente qe po shqetesohej per te.