Dashuri e ndaluar

Meet the "father"

Kishte disa jave qe punonte ne kompani. Gjategjithe kesaj jave nk kishte reshtur se menduari per te. Shpeshhere mendonte te shkonte por gjithmone i gjente nje preteks vetes per te mos shkuar. Kaluan disa jave disa jave jo te qeta per te. Kompania po ritej dita dites dhe ajo ndihmonte dhe njerez ne nevoje me ane te fondacioneve qe ata kishin krijuar.
- sic e dini ne cdo vit krijojme fondacione per njerzit ne nevoje dhe kete vit kemi mare nje ndihme.
Kisha e Detroiti u ofrua per te na dhene ndihmen e tyre per kete nisme keshtu qe do te bashkepunojme me ta.do te shkoni te flisni dhe te mbyllni mareveshjen me ta. Xhorxh dhe Adel ju do shkoni me lejoni tju jap adresen nisuni qe tn se eshte pak larg. Do te flisni me atin dhe do mbyllni gjithcka.
U qetesua pak sepse kisha kryesore ishte ngaana tjeter e qutetit. U nisen bashke me Xhorxhin qe si perdreq i ishte ngjitur gjate gjithe kesaj kohe.
Hyne ne kishe. U cudit me veten si e kish harruar gjithe ate madheshti. Vetem 3 here kish ardhur dhe gjithmone i kishtebere pershtypje ai vend qe rezatonte vetem paqe. U takuan me disa misionere terinj dhe kujtimet iu zgjuan dhe po i verbonin syte sa nk e pa murin qe ishte pervalle keshtu qe u perplas dhe ra keq ne toke. I duheshin disa minuta qe te mblidhteveten dhe te hiqte nga mendja ato mendime.
-kjo eshte zyra e atit, hyni se ai nk ka ardhur akoma prisni ketu.
Hyne te dy dhe po shikonin zyren e dekoruar vetem me dru . Dhefoto te nje burri plak qe kuptohej qe ishte ati. Ne cdo foto ai ishte i rrethuar nga njerez qe i ndihmonte. Ishte e perqendruar ne ca shkresa qe ishin varur ne mur sa nk ndjeu deren qe ishte hapur vetem pa Xhorxhin qe u perkul dhe ajo beri te njejtinveprim pa e pare .
- Zoti ju bekofte foli ai - dhe zemra iu duk sikur pushoi . U ndal koha per te. Ai ze e tronditi. Ngriti koken me frike dhe betohej se ne ato momente ndjeu se forca e gravitetit ishte bere me e fuqishme dhe nk po e lejonte qe ta ngrinte koken.
Fytyra e tij dukej aq paqesore dhe nk kishte asnje emocion ne ate fyryre. Dukej sikur po takonte dy njerez qe po i shik per here te pare. Ai i kishte ndrydhur ndjenjat dhe tani ishte ne rrugen qe kish zgjedhur gjate gjithe jetes.
Pas ikjes se saj kishte gjetur paqen tek zoti. Kishte bere kerkese per tu bere prift dhe pas 2 vitesh ish pranuar. Atje kish mesuar cdo gje kish mesuar dhe te fale. Keshtu qe zemra e tij fali fali ate dhe mekatin e saj. Zoti e beri te harronte dhe u perkushtua punes per tendihmuar njerzit dhe keshtu gjeti paqen ne shpirt. Ta kishte ate perballe e trazoi pak shpirtin e tij por kjo zgjati vetem nje moment pasi qellimi qe i kish vene vetes beri qe te luftonte zemren e tij.
-Pershendetje une jam at Frenku. Mund te uleni - tha ai me nje ton tengrohte.