Living with the Beast

Kabanata 4

"I already told you that curiosity will put you in danger. Or might as well can kill you" napapitlag ako ng biglang may nagsalita sa likuran ko.

"What are you doing here again?" Seryoso niyang tanong

"A-ah, w-wala kasi akong magawa, so that's why naisipan kong maglibot libot— pero lalabas na ako" sabi ko at agad agad na lumabas dun sa kwarto na puno ng mga kalmot.

"Are you planning to enter college?" Bigla akong napaharap sa kanya ng marinig ko yung sinabi niya.

College? May chance pa bang makakapag-kolehiyo ako? I mean hanggang Sr. High lang yung natapos ko, actually college na dapat ako this school year ang kaso my both parents got to an accident, kaya tinanggal ko na sa isip ko na makakapag-aral pa ako ulit. Nakakahiya naman kasing sila tita Matilda pa yung mag-papaaral sakin, kinupkop na nga nila ako alangan namang abusuhin ko.

"Ah—hihihi gusto ko sana, kaso wag na pala" sabi ko sabay pekeng ngumiti at tumalikod na ulit.

"Pero gusto mong pumasok?" Tanong niya kaya napaharap ulit ako sa kanya.

Sabay tumango at ngumiti. Gosh why so pabebe?

"Gagawan natin ng paraan yan." Sabi niya, kaya agad akong napayakap sa kanya. Yung thought na hindi pa naman sure na makakapasok talaga ako, pero sobrang saya ko lang.

"Ahihihi, sorry" sabi ko sabay bitaw sa yakap at kiskis ng dalawang palad.

Tumango lang siya at naglakad na papunta sa kwarto niya.

Napanguso ako habang tinitignan ang likod niyang unti-unti nang kinakain ng dilim.

I'm not a fool para hindi malamang hindi basta bastang galos lang yung nasa tiyan ni Gabby.

Bakit nasa labas sila ni Tito Jereth ng gabing yun? What are they doing in there? Bakit biglang parang gutay gutay na yung suot ni Gabby ng gabing yun? How about Tita Matilda and Marianna? Bakit sila nagtago sa hidden room na God knows where it is located.

Kung totoong may monster tulad ng sinabi ni Raymond, kung kaya sila nagtago dahil dun. Bakit hindi nila ako sinabihan? What if biglang totoo talaga yung mga monsters kahit impossible, bakit hinayaan lang nila ako?

Napadilat ako when I heard that familiar screams and sirens. Napabalikwas ako sa higaan at hinayaan na mahulog ang kumot sa sahig at mabilis na hinawi ang malaking puting kurtina dito sa kwarto.

It is happening again.

May nakita na naman akong apoy na kinakain ang kung ano man doon sa baba ng bundok. I can hear groans and screams.

I can't clearly see what's really happening down there, bukod sa mahamog tanging apoy at ilaw lamang galing sa police car ang naaaninag ko mula dito sa kwarto ko.

I need to know what's in there!

Agad agad kong kinuha sa stand ang leather jacket ko. Kailangan kong malaman kung anong meron dun!

"Bakit gising ka pa?" Muntik na akong matumba nang pagbukas ko ng pintuan si Marianna agad ang bungad.

What is she doing outside my room?

"S-sa baba. There's something wrong in there. What was that Marianna?" Sabi ko habang titig na titig sa madilim na mata niya

"Wala lang yun. May malaking sunog lang na nangyayari sa bayan. Matulog ka na ulit" sabi niya na hindi parin nababago ang blankong ekspresyon.

"I-I heard groans down there, hindi naman ganun sumigaw ang isang t-tao" napayuko nalang ako ng makita tumalim ang titig niya saakin

"Bumalik ka na sa pagtulog" sabi niya at hinawakan na ang door knob ng kwarto ko mula sa labas kung saan siya nakatayo

"You're a moth. Stay away from the flame. Or else— you'll die" napasinghap ako ng biglang pabagsak niyang sinara ang pintuan ko.

Nakatitig lang ako sa pintuan na sinara niya.

Naglakad na ako paupo sa kama at unti unti ng hiniga ang katawan ko. I shouldn't be a cat. Because curiosity will kill me.

Palakas ng palakas na ang sigaw ng mga tao kasabay ng sigaw ng tila isang halimaw. What's really in there?

Tumayo ako muling sumilip sa malaking bintana. From here, I can see a huge silhouette running papunta dito sa bundok na kinatatayuan ng mansion.

Monster.

That could be a monster! Hindi na tao yun! Kahit malayo ako I can see it's silhouette, there's a fur in it's body!

I trembled as I see that huge creature groan hard! My God! I saw it's fangs! I can't be wrong, I can't be wrong. Even from afar it's really clear.

Hindi na ako nagdalawang isip at tumakbo na ako palabas ng kwarto.

Thank God! At wala na si Marianna sa labas ng kwarto ko.

Dali dali akong bumaba sa spiral staircase nila, sabay kuha ng isang torch na nakasabit malapit sa pintuan.

Kung walang maniniwala saakin na may ganitong nilalang, kung paulit ulit itatanggi ni Marianna ang tungkol dito. Then I'll find it myself!

Lumabas ako ng mansion, at mabilis na naglakad kasama ang puso kong sobrang bilis ng tibok.

Nang marinig ko ang yapak ng kung sino palapit sa daang tinatahak ko, ay agad agad akong nagtago sa malaking puno.

It must be the monster or the b-beast.

Teka nga? Bakit ko ba ginagawa 'to?! So what if makita ko nga at masigurado na monster yung nakita ko? Ano namang gagawin ko? Sasabihin sa kanila Tita Matilda at Tito Jereth na may monster dito? At maniniwala ba sila? What if they'll accuse me that I'm out of my mind?

I should stop this stupidity. Kung totoo man ang monster, I'm not willing to risk my life.

I sighed heavily at lumabas na sa pinagtataguan na puno at muling tinahak ang daan pabalik sa mansion.

"Ah!" Napibatawan ko ang torch na hawak ko ng madulas ako sa maputik na daan. Ang sakit ng dibdib ko dahil tumama ito sa maputik na lupa.

I reached out for the torch ng biglang marinig ko ang malakas na ungol mula sa likuran ko. Napalingon ako agad dun at there!

The monster! The monster is going to attack the hell out of me!

Mabilis kong inabot ang torch at dali dali tumakbo ng paika-ika. I think nabalian ako ng buto.

Sobrang bilis ng tibok ng puso ko ng silipin ko ang aking likuran at nakita kong nasa likod ko lang ang halimaw.

Nakaawang ang bibig nito at may kung anong liquid na tumutulo dito. It's sticky.

"Shit!" Napahawak ako sa noo ko ng biglang tumama ako sa isang puno.

Malakas na hingal ng halimaw ang umalingaw-ngaw sa paligid. I can hear it's small groans.

Kabado man pero hinarap ko siya, nakatingin siya saakin like he'll gonna eat me.

I can smell it's bad breath. Sobrang lapit na niya saakin, mas dumadami ang yellowish with a touch of greenish liquid na tumutulo sa nakaawang nitong bibig.

I swallowed the lump in my throat, habang tinitignan ang kamay niyang unti-unting umaagat para sakmalin ako.

"N-no" mahina kong bulong, na alam kong sarili ko lang ang makakarinig.