100-Day Contract With The Devils (Original Tagalog Version)

Chapter 02

Ishkafel's POV (Kaf)

Devils are not allowed to love humans. If they do, they will suffer.

Flashback:

"Kaf, heto na yung kape".
Tinawag ako ni Zet.
"Teka, nasaan si Az?" tinanong ko si Vion.

"Ah...umalis, pumunta sa mundo ng mga tao..."
Umupo ako. "Ahh ganun ba?"
Ininom ko ang kapeng inihanda ni Zet.

Wala kaming ginawa kundi umupo ng maghapon.
"Ahhh! di ko na kaya lalabas muna ko." reklamo ko.
"Saan ka pupunta?" Tanong ni Zet. "Maghahanap ng biktima." agad akong umalis.
"Anong nangyari dun?"
"Ewan..."
Nangtinginan sila ni Vion.

Pumunta ako sa mundo ng mga tao. Habang nagpapahinga ako sa mataas na puno, may nakita akong kotse at naririnig ko ang mga tao sa loob. My hearing senses are quite sharp.

"Bilisan mo! mahahabol tayo ng mga pulis! sigaw nila.
(Mga magnanakaw pala)
Ginamitan ko sila ng kapangyarihan ko.
"Heh."
Kinontrol ko ang sasakyan at pinaliliko kung saan saan. Biglang may dumaan na uwak galing sa underworld na nagdadala ng mensahe. "Bumalik ka na...?" (Tch walang kwenta.)
Tinapon ko ang mensahe nang bigla akong nadulas.

Nagalit ako sa sarili ko. Pero dahil alam kong di mo pa oras mamatay kaya kinausap ko sina Az, Vion at Zet na tulungan akong kausapin ka at bigyan ng Devil's Contract.

Nang nilapitan kita alam kong takot ka.
Tumakbo ka at hinarangan kita.
"Sino may sabing umalis ka?
Binuhat kita.
"Hoy sandali!!! saan mo ko dadalhin?!" sigaw mo.
Tinapon kita sa sofa.
"Ikaw na magpaliwanag sa babaeng to."
(Di ko alam ang sasabihin ko sayo.)

Ako ang may kasalanan kung bakit namatay ka. I wanted to return the favor by sending you back to the human world. Siguro sa isipan mo, masama ako. Nang tinanggap mo ang contract, alam kong kailangan kong panagutan ang pagkamatay mo. Kaya andito ako ngayon sa likod mo, nagbabantay.

"Pano mo nalaman ang nickname ko?" Tanong ng kaibigan mong si Yeli.
(This idiot. Nagpapahalata.)
Sinipa ko ang upuan mo. At nung sabi kong binabasa ko ang iniisip mo, di yon totoo. Lucky guess yun. Hindi ko alam bakit ikaw lang ang di ko nababasa ang isipan samantalang lahat sila nababasa ko.

Annaise's POV

Namumula parin ako dahil sa nangyari kanina. Sa wakas, makakauwi na rin ulit ako.

"Huh? teka...nasan ang bahay ko?" Andun ako mismo sa harap ng bahay namin pero iba na ang nakatayong gusali dun. May tumapik sa balikat ko.

"Annaise, sumama ko sakin." Lumingon ako ng makita ko si Zet. Sumama ako sa kanya, tumambad sakin ang napakalaking bahay na medyo creepy ang outer appearance.

"Pasok na." kinuha niya ang kamay ko.
Nang nakapasok na kami, inalok niya ako ng kape.
"Heto." nilagay niya sa mesa. "Salamat". Ininom ko ang kape at di ko naiwasang lumingon lingon sa paligid.

"Kung nagtataka ka kung bakit dito kita dinala, dahil wala ka nang bahay."
(Kaya pala...wait. Ano?!)
"Pwede mo bang klaruhin?" I pleaded. "Dito ka na titira kasama namin. Ito ang bahay namin sa mundo ng mga tao kaso busy kami ni Azreigh kaya kayong tatlo nila Kaf at Vion ang mamamalagi."

Naguluhan ako. "P-pero..."
Sumingit siya. "Wag kang mag-alala, walang gagalaw sayo dito."
Pangiti niyang sinabi habang hawak ang cup.
"Salamat." Yumuko ako.
"Please raise your head."
Nagulat siya sa ginawa ko.
"Akala ko masasama kayo."

"Patawad." I sincerely bowed my head. Tumawa siya.
"Hahaha, ganun talaga, lahat ng mga tao ganyan ang unang iniisip. Pero sa totoo lang, hindi namin ginustong maging devil. Lahat may dahilan."

(Anong ibig niyang sabihin?)

Tinangnan niya ang relo niya. "Oh, shoot! Kailangan ko nang umalis. Annaise ikaw na bahalang pumili ng kwarto mo."

Nagmadaling umalis si Zet.
Great, what am I supposed to do now?
Naglibot libot ako sa paligid.

"Grabe...ang laki talaga ng bahay na to." Nahanap ko na ang daan papunta sa mga kwarto.
Tumigil ako sa kulay puti na pinto sa dulo. "Wow!"

Binuksan ko ang kwarto at napakaganda, hindi makalat, malinis na malinis, walang masyadong ornaments sa paligid pero napaka refreshing ng kwarto. (Dito na ko!)

I threw myself onto bed.
"Ang lambot!!!"
Gumulong gulong ako at ninamnam ang bed hanggang sa napagod at nakatulog ako.

Gabi na ng gumising ako ulit. "Mnn..." I rubbed my eyes then may napansin ako sa gilid na parang may pamilyar na presensya.
(Davion?!)

Nakaupo siya sa silya at nagbabasa ng libro.

"Oh...gising ka na pala..."
(Gloomy as always ang tono.)
Inayos ko ang sarili ko.
"B-bat ka nandito?"
Sinara niya ang libro at tumingin sakin.

"Kwarto ko to..."
Nagtinginan kami.

(Kwarto ni Davion...?)

"Waaaaaa!!! Sorry to barge in like this!"
Inayos ko ang bed at tumayo at nagsorry.
"Di ko kasi alam dahil sabi ni Zet ako daw ako ng kwarto."
Yumuko ako hoping to hear a reply. Di umimik si Davion.

"..."

Tinanggal niya ang salamin niya at tumingin sakin.
"Gusto mo ba dito...?"
(Huh?) I raised my head.

"A-ah eh, hindi na! I just thought ang ganda dito napaka refreshing kasi, sorry talaga."
(Nakakahiya.)

"Ayos lang...ibibigay ko sayo...di naman ako natutulog..."
(Di siya natutulog? Kahit isang beses?
Kaya ba malaki ang eyebags niya at mukhang pagod palagi?)

I've always thought na gwapo si Davion kahit na malaki ang eyebags niya, ang mga mata niyang heterochrome, they're breathtaking at ang height niya, mas mataas siya kay Kaf, actually gwapo silang lahat.

Bigla siyang tumalikod at umalis.
(I have to properly thank him)

"S-sandali!" I grabbed his shirt. "Wag...mo akong hawakan...."
He said it clearly with a hoarse voice.

"I...hate humans."