1 Gün sonra
Saat gecenin 3'ü, gözler torba torba. Nefesler tutulmuş, umutlar kesilmişti.
•1 Gün öncesi Flashback•
İki ellerini birleştirmiş öylece oturduğu yerden mermerleri izliyordu. Açılan kapıyla gözleri oraya döndü. Mavi ameliyat önlüğüyle, saçları beyaz ve seyrek erkek doktor çıkmıştı. Elinde kan damlaları vardı.
"Elena Marber'in yakını siz misiniz ?"
Ona gelen doktordan gözlerini ayırmadan ayağa kalktı. Yüzünde kuruyan gözyaşının kalıntıları ağzını açması için engel oluyordu. Başıyla isteksizce onu onaylayarak, iki elinin dört parmaklarını arka ceplerine soktu.
"Elena Marber'in ameliyatı son buldu. Ameliyatta bacaklarında kırıklar tespit ettik. İç kanaması yok, fakat bir daha olmaz diyemeyiz. Böbreklerde biraz ezilme meydana gelmiş, ama zararı yok. Zamanla düzelebilecek şeyler bunlar. Tabi bacakları için aynı şeyi söyleyemem. Ciddi bir hasar almışlar. Üzülmenize gerek yok bayan. Bu da düzelecek lakin fazla uzun sürebilir."
Gözleri doluyordu yeniden. Uzun süre yürüyemeyecek miydi? Ya yürümeyi unutursa bu sürede ? Nasıl herşeyin üstesinden gelecekti tek başına ?
Ardından açılan kapının sesiyle iki çift gözün yönü oraya döndü. Kapıdan çıkan sedyede yatan Elena'ya gözlerini kırpmadan baktı. Saçlarını kapatan bone ve vücudunu koruyan mavi önlük. Mavi ona yakışıyordu. Adete onun için tasarlanmış gibiydi.
İlk gözüne çarpan onun yüzünde ki çilleri olmuştu. O kadar özenle yerleştirilmiş ki her biri, bakmaya kıyamazdı. Aklından geçen şeyi yapmak istiyordu. Ona dokunmak istiyordu.
"Onun yanına gidebilir miyim ?"
Doktor bey ona başını olumsuz anlamda sallayınca, umutlu duran yüz ifadesinin yerini mutsuzluk esir almıştı. Halbuki ilk kez birisini bu kadar önemsemişti.
"Eğer ona yaklaşırsanız olumsuz etki yaratabilir. Yani bu kıyafetlerle ona yaklaşamazsınız. Yani ameliyattan çıktı ve kendisi şuan hiç olmadığı kadar hassas. Şimdi yoğun bakıma yönlendiriyoruz, her an herşey olabilir. Temkinli olmamız gerekiyor. Belki yarın kendine gelebilir. Umarım anlatabilmişimdir bayan."
O da doktor beyi başıyla onayladığında hala gözleri Elena'da olan bakışları görüş açısından çıktığında son buldu.
"Arkadaşınız büyük bir ameliyat atlattı. Ona uyandığında teşekkür etmelisiniz. O hayata dört elle tutunduğu için yaşıyor. Yoksa bizim yaptıklarımız onun kurtulması için yeterli olmazdı."
"Teşekkür ederim."
"Önemli değil. Zaten burada bulunmamızın sebebi de bu. İnsanların hayatını kurtarmak."
Doktor beyin biraz çenesi düşük olduğunu anladığında başıyla onaylayıp gitmesini bekledi. Zaten konuşacak hali de yoktu.
•Günümüz•
"Elena Marber'in yakını siz misiniz ?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAVİ EN SICAK RENKTİR.
Teen Fiction"Sevmesini bilirim de o bilmiyor işte." "Sen onun öğretmeni ol." "Çok zamanımız yok." "Zamanın olmadığı bir yerdeymiş gibi davran ve göster ona kendini." "O zaman hemen, şimdi gösterebilir miyim ki?" "Elbette." Oturduğum kahverengi eski sandalyeden...
