We together?No way!|2|✔

#16 Φοβαμαι..😢

Δαφνη

Η κατάσταση ειναι απελπιστική..

Θα τα καταφέρω?

Αυτη η ερώτηση τριγυρνά στο μυαλο μου ξανα και ξανα.

Είναι ξαπλωμένη σε ενα άθλιο στρώμα, και δεν μπορω να ανοιξω τα ματια μου... Και απο ψυχολογικό αλλα και σωματικό πονο.

Το σωμα μου είναι γεμάτο μελανιές και το προσωπο μου κόκκινες γρατζουνιές..

Ειναι η δεύτερη μερα και δεν ξερω... Δεν μπορώ να ανταποκριθώ απλα καθομαι και δέχομαι ότι μου κανουν.

Πως βλέπω τις μελανιές?

Ο μαλακας ο Τομ εχει βάλει εναν καθρέφτη σε αυτο το γκρί μουχλιασμενο δωματιο και καθε φορα που τελειώνει το "δημιουργήματα"στο σωμα μου μου λέει να παω να τα δω.

Με αυτη την σκεψη ανατρίχιασα.

Η βαριά ξύλινη πορτα άνοιξε και μπήκε στο δωμάτιο με αυτο το αηδιαστικό χαμόγελο του.

Τ:Δεν εισαι ετοιμη ακομα?

Με τράβηξε βίαια απο τα ποδια και με έπιασε απο τα μαλλια τραβώντας τα για να σηκωθώ.

Με έβαλε στην καρέκλα και μου έδεσε τα χέρια και τα πόδια.

Πηρε το μαστίγιο και άρχισε να με χτυπάει στις ιδιες πληγές με εχθές.

Πονούσα πολυ και ασυγκράτητα δάκρυα τρέχουν στα κρύα μάγουλα μου.

Δ:Γιατι ....τ...τα ....κανεις ο...ολα ..αυτα?Δεν σου εκανα κατι εγω!

Τ:Δεν μου εκανες κατι?! Εσύ εισαι η αιτια που εφυγε ο αδερφός σου απο τη συμμορία! Αποτυχημένη!

Είπε και μου έριξε ένα τοσο δυνατό χαστούκι που νομιζω πως δεν νιώθω το σαγόνι μου.

Τ:Θα σε κανω να υποφέρεις...

Ψιθύρισε, αργα και καθαρα, σαν εναν ψυχοπαθή δολοφόνο...

Μα τι λέω? Είναι ήδη ψυχοπαθής!

Πλησίασε το αυτι μου... Και η καυτή ανασα εσκασε πανω μου νιωθωντας μονο αηδία!

Τ:Αργα... Και βασανιστικά!

Ειπε με τον ιδιο τόνο.

Δ:ΕΙΣΑΙ ΨΥΧΟΠΑΘΗΣ!

Τ:Ω ναι.. Είμαι?!

Νιωθω λες και παιζω σε θρίλερ.

Πηρε ξανα το μαστίγιο και με χτύπησε στο πρόσωπο και στα μπράτσα μου.

Νομίζω πως θα χασω τις αισθήσεις μου...

Αρχισα να βλεπω θολά.

Τ:Οχι γατούλα... Δεν θέλω να λιποθυμήσεις... Πρέπει να δεις τη συνέχεια.

Τ:Λοιπόν θα παίξουμε ενα παιχνίδι... Κάθε μερα το επίπεδο σκληρότητας απέναντι σου θα σκληρύνει.

Πηρε ενα μαχαίρι... Οχ.. Οχι.

Σήκωσε το φόρεμα μου μεχρι την κοιλιά.

Πέταξε το μαχαίρι στον αέρα και το ξαναπιάσε. Με πλησίασε.

Τ:Το μπράτσο σου είναι πολυ "άδειο"...νομιζω πως ενα τατουαζ του πήγαινει...

Είπε και άρχιζε να χαράζει με τον μαχαίρι το αρχικό του επάνω στο μπράτσο μου αργα..

Ποναω πολυ... Το χερι μου έχει γεμίσει αιμα.

Τ:Ετοιμο...

Δ:Εισαι μαλάκας!

Φώναξα..

Τ:Λαθος κινηση κούκλα...

Είπε και με τεράστια ταχύτητα περασε το μαχαίρι πανω απο την κοιλιά μου κάνοντας δυο τεράστιες βαθιές γρατζουνιές που έτρεχε αιμα..

Μου έκλεισε τα χέρια, με πηρε σε στυλ νύφης και με πέταξε άτσαλα στο στρώμα .

Χαμογέλασε και βγήκε απο το δωμάτιο... Ημουν πολυ εξαντλημένη.

Το άσπρο φορεμα μου, είχε γίνει κόκκινο.

Ενιωσα τα βλέφαρα μου βαριά...

Που είσαι?

Στέφανε? Γιαννη?

Ειχατε πει πως θα με προστατεύετε για πάντα...

Επιασα μηχανικά το κολιε στο λεμο μου...

Φοβάμαι...

Τσα! Σας έλειψα? (#NOT) 😋

Ειμαι λίγο κακια ε? 😛

Ειπαμε.....θελει λιγο σασπένς..😅

Σας υποσχέθηκα πως ολα θα διορθωθούν... Υπομονή! 😎

Εκτός εαν θέλετε να μην γίνει κατι καλο... 😐

Αν το αποκλείεται το κακο... 😆

Καντε ενα σχολιακι..🖋📘

Η

Πατήστε ενα αστεράκι★☆★☆

Δεν θα σκάσει και καμια βόμβα! ❌

Τα λεμε στο επόμενο... ❤

ΦΙΛΑΚΙΑ!!! 😗😗😗