We together?No way!|2|✔

#32 Ισως και ποτε 😔

Δάφνη

Ετρεχα στους ψυχρούς άσπρους διαδρόμους του νοσοκομείου.

Παιδια να κλαίνε... Συγγενείς.. Καποιοι που εχουν χάσει εναν αγαπημένο τους ανθρωπο... Αλλοι που ο αγαπημένος τους ειναι ηδη μεσα και παλεύει για τη ζωη του, ενω μερικοι πρέπει να πάρουν την σκληρή απόφαση πως σε λιγα λεπτα το άτομο που ηταν διπλα τους, θα εχει φυγει μακρυα τους..

Η όραση μου θολή απο τα πολλα δάκρυα..

Τα γρήγορα βήματα μου αντηχούσαν σε ολο τον διάδρομο..

Πόρτες να ανοιγοκλείνουν...

Κρύα ρεύματα απο τον αερα που προκαλούν οι πορτες ερχόνται σε επαφή με το δέρμα μου κανωντας με να ανατριχιάσω .

Η Λυδία και ο Ιάσονας.... Ο Νίκος, Μάριος και Γιάννης οπως και οι γονείς περίμεναν εξω απο την πορτα του χειρουργείου.

Μπήκα κατευθείαν στην αγκαλια του Γιάννη και συνεχίζα να κλαιω ενω η μπλουζα του ειχε μουσκεψει απο τα συνεχόμενα δάκρυα μου.

Απομακρύνθηκα και κοίταξα γυρω μου.

Οι γονείς των παιδιών συζητούσαν λυπημένοι διαφορα.

Η Λυδία ηταν στην αγκαλια του αδερφού της και ο Μάριος έπιανε τον ωμο του Ιάσονα που κρατούσε την Λυδία.

Το σώμα της κουνιόταν απο τις συσπάσεις που δημιουργούσε το κλάμα.

Ο Ιάσονας φαινόταν διαλυμένος ενω ο Μάριος κοιτούσε τον κενό..

Γιατι ρε Στέφανε??

{…}

Εχουν περάσει 12 ωρες και εχουν έρθει και η Κατερίνα και η κ.Ευα με τον κ. Αρη..

Ολοι ειμαστε σε πολυ άσχημη κατάσταση..

Εγω φταιω για όλα.... Μακαρι να ημουν εγω στη θεση του.. Μακάρι να ηταν εδω μαζι μου... Να με φιλούσε οπως πριν δυο μήνες... Να με ακουμπούσε και να ανατρίχιαζα... Να με αγκάλιαζε...

Ενας γιατρός μας πλησίασε.

Εβγαλε τα χρώματος μπλε γάντια του και στην συνέχεια πηρε μια βαθια ανασα.

Μαζευτήκαμε γρήγορα γυρω του.

Γιατρός:Λυπαμαι.. Εχει υποστεί εγκεφαλικές κακώσεις και εχει χασει πολυ αιμα.. Το χειρουργείο πέτυχε ομως.. Υπάρχει αυτο το αλλα που μας κραταει... Οι πιθανότητες να ζήσει ειναι 50-50..
Ο ασθενής ειναι σε κώμα.. Ισως ξυπνήσει τωρα αμεσως... Ισως και ποτε...

Αυτα ήταν τα λογια του και έφυγε.

Ακούμπησα στον τοίχο και γλίστρησα προς τα κατω..

Μάζεψα τα γόνατα μου κοντα στο στέρνο μου και αρχισα να κλαιω βουβα..

Η ζωη ειναι πολυ άδικη..

{…}

Δ:Σας παρακαλώ... Μπορω να τον δω έστω και για λίγο?

Νοσοκόμα:Μα κοριτσι μου δεν επιτρέπεται..

Είπε και πηγε να φύγει...

Δ:Σας παρακαλώ...

Ξεφυσηξε...

Ν:Ελα μαζι μου...

Γεια σας.. 💘

Τι κανετε καλε? 😍

Ελπιζω να είστε καλα.. 💜

Σάββατο σημερα.. Γευυ.. 😆😆

Οκ.. Σοβαρέομαι.. 😊

Τα λέμε στο επόμενο... ❤

ΦΙΛΑΚΙΑ!!! 😘😘😘