We together?No way!|2|✔

#12 Ναρκωτικα??😲

Δαφνη

Στ:Αδερφός, τι αδερφός, ποιος αδερφός?

Δ:Τον θυμάσαι τον Γιαννη?

Στ:Ναι?

Δ:Που δεν συμπαθούσατε ο ένας τον αλλον?

Στ:Καταφωνη!

Γύρισα και τον ξανα κοίταξα εξίσου σοκαρισμενα...

Γ:Παιδια να σας... Εξηγήσω, και-

Πήδηξα στη αγκαλια του και αφησα τα δάκρυα μου ελεύθερα.

Αρχισε να μου χαϊδεύει την πλατη για να ηρεμήσω.

Μ:Νομιζω πως χρειαζόμαστε μερικές απαντήσεις!

Γ:Ολα σπίτι Μάριε...

Μ:Τωρα?

Γ:Ναι δεν εχω πολυ χρόνο...

Δ:Τι εννοείς?

Είπα και σήκωσα το κεφαλι μου να τον κοιτάξω.

Γ:Ολα σπιτι...

{…}

Δ:Λοιπον?... Αρχισε!

Είπα καθώς κάθησα στον καναπέ απεναντι του.

Γ:Ακούστε...

Γ:Πριν απο δύο χρόνια, είχα τσακωθεί με τους γονείς μας καθώς ζήταγα ανεξαρτησία απο τα 16!Ναι... Και βγήκα, ηπια και μου εκαναν μια προταση να βγάζω λευτα και τα σχετικα και....λιγο το ποτό, ο τσακωμός, και αυτοι...Συμφωνησα.

Μ:Ναι όμως δέν καταλαβαίνω γιατι εξαφανίστηκες...

Δ:Τι δουλεια ήταν αυτη Γιάννη?

Είπα καθώς φοβόμουν την απάντηση του αφου ειχα καποιες υποψίες για το τι πρόκειτε.

Πηρε μια βαθια ανασα και ξεφυσηξε.

Γ:Δου... Δούλευα σε...συμμορία και με έβαζαν να πουλάω ναρκωτικά, δεν μπορούσα και ακομα δεν μπορω να ξεμπλέξω.

Ναρκωτικά?

Δεν το πιστεύω!

Αρχισα να βούρκωνω και πηγα και τον αγκάλιασα.

Δ:Σε παρακαλώ... Σε παρ...παρακαλω φύγε απο κει...

Γ:Δεν... Πφφφ θα προσπαθήσω μικρη!

Μ:Εχεις κατι αλλο να μας πεις?

Γ:Οι γονείς μας το ηξεραν...

Γουρλωσαμε τα ματια.

Γ:Και πριν βγάλετε γρήγορα συμπεράσματα εγω τους το ζήτησα... Δεν ηθελα να ακολουθήσετε τα βηματα μου...

Μα φυσικα! Αφου ηταν ο μεγαλύτερος αδερφός και του ειχαμε αρκετή αδυναμία, σιγα μην άφηνε την μαμα ή τον μπαμπα να μας πει τι εγινε και εξαφανίστηκε.

Δ:Μα ναι... Και επέλεξες να εξαφανιστείς και μας αφησες να νομίζουμε τα χειρότερα για σενα! Μην ξεχνας Γιαννη οτι έχουμε μόνο 1 χρονο διαφορά, ποσο μαλλον που ο Μάριος εχει μονο 1 ωρα... Κατάλαβεναμε τι μας γινοταν... Δεν είμασταν μωρα!

Μ:Ηρεμησε Δαφνη... Κατά  για πες εσύ τι κάνεις γενικά?

Γ:Εμ... Μένω.... Δυο... Τετράγωνα μακρυά και παω ιδιωτικό σχολειο και σκέφτομαι του χρονου που τελειώνουμε να σπουδάσω διοίκηση επιχειρήσεων, εαν δεν με φανε λαχανο.

Δ:Πας καλα? Μένεις δυο τετράγωνα μακρυα και δεν σκέφτηκες δυο χρονια να ερθεις να μας δεις?

Γ:Με παρακολουθούν μικρη, γιατι ζήτησα να μένω κοντα σας και να σας βλεπω ομως χωρις να με βλεπετε εσεις γιαυτό αλλαξα και εμφάνιση.

Δ:Ααα εσύ ησουν αυτος στην καφετέρια που έπεσα πανω του και μολις με ειδε εκανε σαν τρελός?

Γ:Χαχα ναι...

Μ:Και δηλαδή τωρα πρεπει να...

Γ:Σορρυ... Αλλα πρέπει να φυγω γιατι θα με  ψαχνουν... Δεν μπορώ να κανω κατι.

Σηκώθηκε και μας αποχαιρέτησε.

Δ:Ποτε θα σε δουμε?

Γ:Ελπιζω συντομα μικρη και σου υπόσχομαι να ξεμπλεξω.

Πηρε το μπουφάν του και βγηκε απο το σπιτι κλείνοντας την εξώπορτα πισω του λυπημένα.

Ετρεξα και χωθηκα στην αγκαλιά του Μαριου, που οσο και αν το έκρυβε φαινόταν η θλίψη του.

Δ:Γιατι πανε ολα σκατα ρε Μάριε?

Μ:Σσσσ... Ολα καλα θα πάνε..

Σιγουρα?

Τσα... Τι κανετε? Τι νεα?
Ναι... Ισως παραπονιέστε που τα κεφάλαια ειναι λιγο μικρα... Αλλα τι να κανω? 😞😞😞

Εμπνευσή δεν εχω καθολουυυ... Πολυ κακο αυτό! 😞😞

Θα προσπάθησω... 💙

Τα λέμε... ❤

ΦΙΛΑΚΙΑ!!! 😗😗😗