Δάφνη
Ναι... Ναι..
Ναι!Θα πάω σχολειο..
Ισως να ειμαι και η μοναδικη που χαίρομαι..
-Εμ....εισαι η μοναδικη που χαίρεται??....-
Δεν πειραζει...
Φόρεσα αυτα:
Και αφου βαφτικα ελαφρά, πηρα τσάντα, κινητο,κλειδια και φόρεσα τα παπούτσια.
Βγήκα απο το δωμάτιο μου και κατεβηκα κάτω.
Στέφανος:Ετοιμη πριγκίπισσα?
Δαφνη:Αχαμ..
Ειπα και αυτός με φίλησε λιγο πιο μακρυά απο τα χείλη.
Κοκκινισα... Ουπς..
Τον τράβηξα εξω και αφου μπήκαμε και οι δυο στο αυτοκίνητο του ξεκινησε να οδηγάει.
Στ:Ο Μάριος δεν θα έρθει?
Δάφνη:Εφυγε πιο νωρίς για να παρει την Λυδία...
Στ:Οκ... Ελα κατέβα φτασαμε..
Κατέβηκαμε απο το αυτοκίνητο και αφού το κλείδωσε αρχίσαμε μα κατευθυνόμαστε προς την εισοδο του σχολείου.
Τς, τς, τς, τς πως κοιτάνε ετσι αυτες?
Γύρισα να τον κοιτάξω και προς εκπληξη μου κοιτούσε εμενα.
Χαμογέλασα πλατιά και συνέχισα να προχωράω προς το εσωτερικο του κτηρίου μιας και το κουδούνι ειχε χτυπήσει εδω και 1 λεπτο.
Στ:Τα λεμε μετα πριγκίπισσα..
Μου ειπε και αφου τον χαιρέτησα και εγω πήγε ο καθενας στις τάξεις του.
{…}
Ευτυχως Παναγια μου... Τελευταία ωρα...
Λυδία:Παμε μια βόλτα? Η Κατερινα θα ειναι με τον Ιάσονα.
Δαφνη:Οκ πάμε...
(Αντι να γραψω Δαφνη εγραψα Αλεξα 😂😂 Οποιος διαβάζει την καινούργια μου ιστορια θα καταλάβει...)
YOU ARE READING
We together?No way!|2|✔
Teen Fiction→Περίληψη στο 1ο κεφαλαιο ← Ημασταν εχθροι... Δεν άντεχαμε να είμαστε μαζι στο ιδιο χωρο.. Κι έτσι απλά ο καιρός πέρασε.. Έγινε το οξυγόνο και ο χτύπος της καρδιάς μου που ήταν αδύνατο να ζήσω χωρις αυτούς. Ηταν φωτιά που σε έκαιγε αργά και βασαν...