Who are You?

Chapter 1

Klarlyn POV

"My King, San ba tayo pupunta? Ba't kailangan mo pang takpan tong mata ko" curious Kong tanong sa kanya.

"My Queen,  patience please malapit na tayo wag ka mag alala" and he chuckled. Hinayaan ko nalang siya at nagpatinood na ko sa kanya.

"Surprise" tinanggal na niya ang panyo na nakatakip saking mata,  omy naiyak ako sa surprise niya hindi ko inexpect.

"Nakakainis ka lagi mo na lang akong pinaiiyak" sabay yakap ko sa kanya at sinuntok sa dibdib.

He laugh "I'm sorry My Queen, that's not my intention, I just wanna surprise you, at Hindi pa ko tapos,  tingin ka sa taas" he smile and tumingin ako sa taas,  biglang may mga lumabas na fireworks and may nakaukit na "Will you marry me" Oh gash , tuluyan na talaga akong naiyak. Tumingin ako sa kanya at nakaluhod na siya.  Di ko nakayanan ang next na nangyari.

"Klarlyn Andrea Ocampo soon Mrs. JACOB JOSEFF ALCANTARA,  will you marry me? " Hindi ko magawang makasagot, Kung panaginip ito, ayoko ng magising.

"Yes Of course,  I marry you Mr. Jacob Joseff Alcantara. " sabay suot niya sakin ng singsing at niyakap niya ko.

Matagal ko na itong hiniling Finally matutupad na ang hiling ko na magkapamilya kasama ang lalaking mahal na mahal ko,  Actually matagal na kaming magkarelasyon 10 years,  he's my childhood friend,  15 years old palang ako kami na anlantod ko palang bata pa ko.  Hahaha.  Now NASA tamang edad na kami pwede na kami magkapamilya.

***

HINATID na niya ako sa bahay matapos ang nanyari ngayong araw Hindi ko naramdaman ang pagod, Hindi ako napapagod ang saya saya ko grabe.

"Are you happy My Queen? " nasa tapat na kami ng bahay namin.

"Of course,  sino ba ang Hindi magiging masaya,  finally natupad na ang hiling mo" sabay tawa ko.

"Hiling ko? Bakit di mo din ba wish yun? " Ngumuso pa siya. 

I laugh again " Ikaw naman of Course hiling ko din yun,  di ka mabiro" niyakap niya ko,  mga ilang minuto din kaming nagyakapan bago siya kumalas.

"Uwi ka na,  masyado ng late at alam Kong pagod ka na.  I love you" and I kissed him.

"Sarap naman ng halik ng misis ko,  pwede isa pa?" Pilyo talaga ito,  pero sino ako para di siya pagbigyan? I kissed him again.

"Oh ayan na,  Alis na late na masyado" I hugged him tightly.

"Orayt,  I love you too" sabay halik ulit sakin at tumakbo palayo na tumatawa,  pilyo talaga siya.  Napailing nalang ako.

Pumasok na ko sa bahay at Hindi ko na nakita sila mama siguro natulog na sila,  pero Hindi ko inasahan na pag bukas ko ng kwarto ko nandoon sila

"Surprise Soon Mrs.  Jacob Joseff Alcantara" sabay sabay nilang sabi.  I'm super happy,  dahil may ganito akong pamilya,  supportive.

"Thankyou po" at isa isa ko silang niyakap at halikan"

"Don't cry na Mrs.  Alcantanra" sabi ni ate Klarisse,  ang sarap talaga pakinggan na Mrs.  Alcantara. Ngumiti lang ako sa kanya at niyakap.

Pagkatapos ng batiian at konting drama namin umalis na din sila para makapagpahinga daw ako.  Nagpalit na ko ng damit ko at nahiga na sa aking malambot na kama. Wala na Kong mahihiling pa siguro ang hihilingin ko nalang na sana maging masaya kami sa future at bigyan ng babies I can't wait na grabe.  I miss him na agad nakakainis,  ang lakas ng epekto sakin ng lalakin yun,  pero gusto ko naman. Tumingin ako sa cellphone ko at nakita ko ang "My King" nakauwe na siguro siya  kaya agad kong kinuha ang phone ko at sinagot ang tawag niya.

"Hi My King, nakauw------" Hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil bigla na pinutol ng NASA kabilang linya.

"Hello? Kayo po ba ang asawa?  O girlfriend ni Mr.  Alcantara? " biglang sabi ng NASA kabila,  biglang kumabog ang dibdib ko.

"F-fi-ance niya p-po ako,  s-sin-o ito? " tanong ko.

"Isa po akong police ako po si PO2 Marquez nabangga po kasi ang -----" Hindi ko na pintapos at sumabat na ko.  Naiyak na ko.

"Asan siya?  San yung hospital na pinagdalhan niyo,  Where the fucking Hospital" di ko na mapigilan.  Ayoko ng ganito.
Sinabi sakin ng police kung saang Hospital siya naidala.  Nagbihis agad ako at umalis na ng bahay...